Category: nieuwe recensies (Page 3 of 7)

The Woman I Would Be – Emily Haden Lee

20 September 2024 / Ruud

www.emilyhadenlee.com

in meer dan een opzicht klassiek

De Amerikaanse singer-songwriter Emily Haden Lee debuteert met twaalf zelfgeschreven songs die ze opnam met singer-songwriter Steve Dawson (Dolly Varden) op lap steel, mandoline, bas, percussie en toetsen. Net als zij woont en werkt Dawson in Chicago, waar Haden Lee het schrijven van nummers ontdekte en optrad op open mic-avonden.

Dat was op zijn minst een onverwachte ontwikkeling, want ooit zat ze op het conservatorium in het een-na-laatste jaar van de opera-afdeling. Daarna zong ze in koren en werkte ze als binnenhuisarchitect.

Dawson is niet alleen de belangrijkste muzikant naast Haden Lee, die zingt en akoestische gitaar speelt, hij produceerde het album ook samen met haar en haar echtgenoot Alex Lee. De laatste speelde in een aantal songs mee op drums, banjo en gitaar. Verder is alleen Bill Evans een keer te horen op harmonica en een keer op mandoline.

Dat levert een in alle nummers doorzichtig en akoestisch geluid op waarin de Lee’s en Dawson stilte net zo belangrijk vonden als de vaak fluisterzacht bespeelde instrumenten: zo zijn in slechts drie van de twaalf nummers drums te horen, maar ook in het uptempo gespeelde ‘Sugar and Dirt’ en het dreigende ‘Wraith’ overheerst de ruimte. De muziek versterkt daarin evocatief Haden Lee’s teksten vol zelfverwijt en wanhoop.

De meeste melodieën zijn een mix van trefzeker meanderende folk en singer-songwriter. Daarin staat Emily Haden Lee’s heldere, hoge stem centraal. In haar teksten zingt ze over hoe ze opgroeide in een gelovig gezin met een gitaar spelende vader die uiteindelijk aan kanker stierf en haar eveneens gitaar spelende, drinkende en depressieve broer Jonathan, die recent aan de gevolgen daarvan overleed. Of ze haar moeder nog verwijten maakt of haar vergeeft voor haar escapisme, blijft in het midden, maar dat hun relatie niet harmonieus is, blijkt wel in ‘Begin Again’.

Met haar klank drukt ze dan ook vooral

II – Birdcatcher

18 September 2024 / Ruud

Suburban Records 8 716059 018645

zijn eigen stem

Roel Spanjers bracht zijn eerste, even rootsy als sfeervolle soloalbum uit in 2006 onder de naam Birdcatcher, hoewel hij toen al actief was in de Sunset Travelers.

Sindsdien werd hij als toetsenist en pianist steeds groter, maar hij speelde voortdurend voor anderen: voor Amerikaanse rootsartiesten op Europese tournees, maar ook onder anderen bij JW Roy, Normaal, Ricky Koole, Fréderique Spigt en de zwarte rhythm-and-blueszanger Malford Milligan in de door Jack Hustinx geformeerde The Southern Aces.

Met Spigt en Milligan schreef hij nummers voor ‘The Road’ (2017) en ‘I Was A Witness’ (2021), maar solo nam hij sinds 2006 niet meer op.

De tien songs op ‘II’ zijn dus een verrassing en duidelijk een vervolg op zijn debuut. Niet alleen komt het album uit onder dezelfde artiestennaam, ook is deze hoes duidelijk verwant aan die vorige. Bovendien speelt Spanjers net als op zijn eerste veel verschillende toetseninstrumenten en zingt hij met zijn kenmerkende, vaak hoge stem negen door hem geschreven songs en een die hij schreef met gitarist Eric van Dijsseldonk.

De laatste speelt in alle nummers allerlei sfeerbepalende gitaren en soms verder bas en drums. Co-producer Gabriël Peeters doet dat eveneens: Spanjers werkte op zijn eerste Birdcatcher-album ook al met deze vaste waarden uit de Nederlandse rootsscene.

Verder doen bassisten Arwen Linnemann, Nico Heijlijgers (destijds lid van de Sunset Travelers) en Bart Wijtman (Ocobar) incidenteel mee, net als saxofonist Joppe Bestevaar en trombonist Peter Delannoye drie keer, achtergrondzangeressen Simone Roerade en Marjorie Pelgrim twee keer en steelgitarist Stefan Wolfs een keer. Milligan zingt hartstochtelijk mee op ‘Your Pain Is My Pain’, een song die in het verlengde ligt van de thematiek op zijn indrukwekkende album ‘I Was A Witness’.

Muzikaal zwerft Spanjers vooral door het zuiden van de VS met invloeden uit

Empire State – Greg Copeland

6 September 2024 / Ruud

Hemifran/ Paraply Records

Paraply 057

www.gregcopelandmusic.com

intrigerend levensteken

Greg Copeland is een te goed bewaard geheim, want de inmiddels 78-jarige singer-songwriter debuteerde weliswaar in 1982 met ‘Revenge Will Come’, maar bracht daarna nog slechts twee albums uit: “Diana and James’ in 2008 en ‘The Tango Bar’ in 2020.

Na een relatief korte stilte brengt hij nu een EP uit met daarop vier songs en een maar 51 secondes lange opname van coyotes in zijn achtertuin die zo realistisch huilen dat honden ervan aanslaan.

Het is zekere zin symbolisch voor de EP, want ook in de andere nummers overheerst dreigend onheil, al zijn drie van die vier songs

Traveler’s Heart – Eric Devries

6 September 2024 / Ruud

EPCD02/Coast to Coast

www.ericdevries.info

muzikale thuiskomst

Singer-songwriter Eric Devries is een van de veteranen van de Nederlandse rootsmuziek en diep geworteld in de Amerikaanse traditie. Dat bleek op zijn vier vorige soloalbums, waarbij hij op ‘Song & Dance Man’ uit 2021 soms al een voorkeur voor het traditionele bluegrass-geluid had ontwikkeld.

Die is tot volle ontwikkeling gekomen in deze dertien door hem geschreven songs. Hij nam ze live in de studio op met de muzikanten met wie hij op zijn vorige album speelde én de afgelopen twee jaar toerde door Nederland, Duitsland en Oostenrijk: Lucas Beukers – contrabas, Joost van es – viool en Janos Koolen – banjo, mandoline, gitaar en coproductie.

Devries’ Amerikaanse muzikale oriëntatie blijkt in al zijn songs, maar misschien het sterkst in

Wilde tulpen – Jaap Boots

4 September 2024 / Ruud

JBM07

www.jaapboots.nl

vorm én vent

Op zijn vierde soloalbum zette singer-songwriter Jaap Boots twaalf songs en twee instrumentaaltjes. Die nam hij op met multi-instrumentalist en producer Marg van Eenbergen op piano, orgel, glockenspiel of mellotron, terwijl een drumcomputer af en toe een drummer speelde, Peter Asselbergs soms gitaar en/of bas en Mischa de Vos incidenteel piano.

Ondanks die muzikanten zijn de natuurlijk vloeiende melodieën meestal teruggebracht tot hun essentie en boeien ze, maar leiden niet af. Ook als Boots refereert aan Neil Young and Crazy Horse’ gruizig meanderende gitaarrock of Bruce Springsteen’s akoestische, folky ballads krijgen de teksten de nadruk. Die zingt Boots peinzend, melancholiek of vol vuur: meer nog dan op ‘Zal de hemel’, ‘Afkuil’ en ‘Terug naar zee’ is in veel nummers de stilte bepalend, ook in zijn herhaalde afrekening met The Boss.

Boots snijdt dan ook grote thema’s aan:

Unremarkable Lives – R.R. Williams

9 August 2024 / Ruud

Black Mesa Records BMR085

opmerkelijke herstart

R.R. Williams heeft veel muzikale ervaring, want hij speelde als tiener bas in punkbands en vanaf zijn examenjaar van highschool acht jaar in een metalcoregroep.

Tegelijkertijd had hij echter ook een sluimerende voorkeur voor singer-songwriter en popmuziek, al was zijn eerste soloalbum in 2022 een punkalbum, ‘Dystopian Thing’. Pas daarna gaf hij toe aan zijn geheime liefdes: tijdens de coronaperiode begon hij akoestische nummers te schrijven en vanaf de winter van 2022 trad hij ook solo op.

De negen songs op dit album zijn het resultaat van die verandering, al begint het met het

Shepherd – Bywater Call

7 August 2024 / Ruud

Continental Record Services/Bywater Call Records BCR001

constante klasse

Voor hun derde album schreven drummer Bruce McCarthy, bassist Mike Meusel, saxofonist Julian Nalli, trompettist-ventieltrombonist Stephen Dyte, nieuwe toetsenist John Kervin, zangeres Meghan Parnell en gitarist Dave Barnes opnieuw samen tien songs waarin ze rock, rhythm ’n blues en soul combineren met een vleugje New Orleans. Bovendien was McCarthy bij deze nummers de opnametechnicus en produceerde de band ze ook gezamenlijk, waarbij Parnell’s stem vanzelfsprekend op de voorgrond staat.

Ze kan dan ook groots galmen, maar ook even ingetogen als indringend zingen, terwijl Barnes’ gitaar en de blazerssectie om voorrang vechten. Daarachter leggen McCarthy, Meusel en Kervin een doorleefde, rootsy basis, of het nu gaat om de ballads, de mediumtempo-songs of de snelle, swingende nummers. In zes van de tien songs zorgen achtergrondzangeressen bovendien nog voor een extra laag jubelend gevoel.

De groepsleden schreven

Made by These Moments – The Red Clay Strays

29 July 2024 / Ruud

RCA/HBYCO Records 1 9802-81152-2

de baby en het badwater

Dit tweede album van de Amerikaanse rootsformatie The Red Clay Stays verschijnt kort na de ontdekking van hun debuut ‘Moments of Truth’ uit 2022. Dat verscheen eerst in eigen beheer en werd dit jaar door RCA heruitgebracht.

Het lijkt daardoor of drummer John Hall, bassist Andrew Bishop, gitaristen Drew Nix en Zachary Rishel plus zanger, gitarist en incidenteel pianist Brandon Coleman deze elf nieuwe nummers direct na dat debuut opnamen met de geroutineerde producer Dave Cobb, maar ze weerspiegelen de twee tussenliggende jaren van nog meer liveoptredens en uiteindelijk tóch ontdekt worden.

Ze bieden een tweeslachtig beeld:

Early Daze – Neil Young and Crazy Horse

13 July 2024 / Ruud

elementair elan

De tien songs die Neil Young nu uitbrengt onder de titel ‘Early Daze’ dekken de lading op twee manieren: het gaat inderdaad om opnamen die werden gemaakt kort na het uitkomen van ‘Everybody Knows This Is Nowhere’, zijn tweede soloalbum uit 1969, en zijn herinneringen eraan zullen alleen al zijn vervaagd doordat ze van 55 jaar geleden dateren.

Dat doet overigens niets af aan het belang van deze nummers, want ze zijn bijna allemaal klassiekers geworden op latere albums én doordat Young ze opnam met de oorspronkleijke Crazy Horse: Ralph Molina-drums, Billy Talbot-bas, de in 1972 aan een overdosis overleden Danny Whitten-gitaar én Jack Nitzsche-piano en tamboerijn.

Rugged Elegance – Helen Rose

12 July 2024 / Ruud

Clover Music Group

www.helenrosemusic.com

caleidoscoop

De Amerikaanse singer-songwriter Helen Rose zette negen songs op haar tweede soloplaat. Die nam ze op met als producer de getalenteerde zanger-gitarist Jonah Tolchin, een jeugdvriend op wiens label haar album ook uitkomt.

De twee schreven acht van die negen nummers samen, terwijl Rose ‘Where Is My Home’ schreef met drummer Kevin Clifford en bassist Nic Coolidge. Andere muzikanten zijn Greg Leisz op pedal steel, Tedeschi Trucks Band’s Carey Frank op piano plus Lady Blackbird en Valerie Pinkston als achtergrondzangeressen.

Stilistisch lijkt ze beïnvloed door groten als Emmylou Harris, Bonnie Raitt en Lucinda Williams, maar net als op haar indrukwekkende debuut ‘Trouble Holding Back’(2018) zingt Rose songs in veel genres: