Category: columns (Page 1 of 4)

In ‘Are You Ready For The Country?’ (Harvest, 1972) roept Neil Young met de Stray Gators een duister platteland op: eerst links zijn en dan rechts is geen misdaad, de priester zegt dat God zijn kant staat, maar de beul vertelt hem even later dat het tijd is om te sterven.

Zag Young hier in een visioen vol gedraai en besluiteloosheid misschien Wopke Hoekstra of zijn partijgenoot annex CDA-collega Piet Adema en Johan Remkes al voor zich?

Eerdere berichten over Neil Young vind je in de categorie Nieuws, inclusief een oordeel over ‘Barn’ in Neil Young: opvolger ‘Barn’ al gepland…

De recensie van ‘Colorado’ vind je in de categorie Recensies rock en die van ‘Homegrown’ dan weer in Recensies singer-songwriter.

In het nieuwe nummer van Heaven, nummer 2 maart-april, is de rubriek ‘De 10’ vanwege de Olympische Winterspelen gewijd aan songs die op een of andere manier iets met China te maken hebben, of dat nu vreemde eend ‘De Chinees doet veel meer met vlees’ is uit 1969 van De Butlers of het porselein dat Tori Amos in 1992 bezong op ‘Little Earthquakes’.

Die song zat in 2019 al een keer in ‘De rode draad’ over China in Kippenvel 581 van 12 maart, samen met ‘Chinese Worksongs’ van het gelijknamige album Little Feat én Joni Mitchell’s ‘Chinese Cafe (Unchained Melody)’ en Lowell George’s ‘China White’, een solonummer van het na zijn dood verschenen Little Feat-album ‘Hoy-hoy’.

Mijn korte columns over die twee laatste songs hadden prima in die aflevering van ‘De 10’ gepast:

Nee, kaal was Professor Longhair niet, de pianist die New Orleans in de jaren vijftig infecteerde met Caraïbische invloeden. In de jaren zestig vergaten ze Henry Roeland Byrd, volgens Allen Toussaint de ‘Bach of rock’. Hij werd uiteindelijk teruggevonden als magazijnbediende in een platenzaak, hoe ironisch.

In 1979 nam hij zijn comeback ‘Crawfish Fiesta’ op en zette daarop ook een versie van ‘Bald Head’, zijn eerste hit: een flinterdunne tekst over een vrouw zonder haar, maar wél een feestelijk swingend nummer.

geschreven voor ‘de tien’: Coiffure van Heaven 132/no. 3 mei-juni 2021

Natuurlijk is gospel het aangewezen genre voor de opstanding, maar de man die zich net als de baron Van Münchhausen aan zijn haren uit het moeras van de vergetelheid trok, is David Crosby.

Vanaf 2014 maakte deze tot dan toch vooral afgeschreven walrus snel achtereen vier even grillige als prachtige soloalbums waarop hij het door hem geijkte genre van de folkjazz trouw blijft én vernieuwt. Niet alleen overtreffen ze zijn oude werk moeiteloos, ook is nummer vijf onderweg!