Category: Dossier Brexit en popmuziek (Page 2 of 2)

Peter Gabriel heeft fel stelling genomen tegen het beleid van de Britse regering met betrekking tot het verstrekken van visa aan artiesten.

Dit deed hij naar aanleiding van het feit dat een aantal voor het Womad-festival geboekte artiesten het Verenigd Koninkrijk niet in mocht: hen werd een visum geweigerd. Zo werd  Sabry Mosbah uit Tunesië, Wazimbo uit Mozambique en leden van Tal National uit Niger de toegang tot het Verenigd Koninkrijk ontzegd, terwijl de Indiase zusters van Hashmat Sultana pas 24 uur na hun optreden toestemming kregen het VK binnen te reizen.

Gabriel was een van de oprichters van dat festival in 1980 en heeft zich langdurig ingespannen voor het onder de aandacht brengen van wat we ‘wereldmuziek’ zijn gaan noemen.

Hij veroordeelde het Britse beleid in niet mis te verstane bewoordingen in The Guardian. Hij zei onder meer dat het recht om te reizen voor je werk, voor een opleiding en zelfs voor ontspanning steeds meer wordt ingeperkt en dat dat vaak gebeurt langs raciale en religieuze lijnen.

Ook vroeg hij zich of de Engelsen nu werkelijk een ‘a white-breaded Brexited flatland’ willen: Continue reading

Zo hoor je tijden niets van Roger Daltrey, zo is hij overal te zien en te horen, althans in het Verenigd Koninkrijk.

Recent legde hij in een lang vraaggesprek uit waarom hij zijn geloof in de Labour Party had verloren, kwalificeerde hij leider Jermey Corbyn als een communist en sprak hij zich uit voor de Brexit.

Misschien heeft dit alles ook te maken met het uitkomen van Daltrey’s eerste solo-album in 25 jaar tijd, ‘As long as I have you’.

Die plaat lijkt een ode aan zijn vrouw Heather, met wie hij ondanks zijn populariteit tijdens de vele tournees van The Who al getrouwd is sinds 1971.

‘As long as I have you’ en het uitkomen in oktober van zijn autobiografie ‘Thanks a lot, Mr Kibblewhite’ leveren in ieder geval een vermakelijk interview op, waarin het opgewonde standjeDaltrey zich ook van een genuanceerdere kant laat zien, maar zich ook uitroept tot soulzanger en Keith Moon, Pete Townsend, het Engelse gevangeniswezen, de #MeToo-beweging en zijn ambassadeurschap voor de Teenage Cancer Trust ter sprake brengt: Continue reading

Jeremy Corbyn heeft zijn optreden op Glastonbury afgelast.

De Labour-leider zou deelnemen aan een gesprek op zondag 26 juni oner de title ‘Jez we can: Jeremy Corbyn in conversation’.

Een woordvoerder heeft bevestigd dat Corbyn niet komt, doorat hij zich wil concentreren op de consequenties van de uitslag van het Brexit-referendum.

Niet alleen het Verenigd Koninkrijk verkeert namelijk in verwarring, ook de Labour-partij is dat: twee leden van het House of Commons hebben een motie van wantrouwen tegen Coryn opgesteld, omdat hij te vaag zou zijn geweest over het standpunt van Labour in dezen…..

Intussen heeft het festival zelf een gedicht het licht doen zien waarin weemoed over de uitslag doorklinkt: Continue reading

De aanleiding is de door McCartney zelf samengestelde compilatie Pure McCartney, maar het kan ons helemaal niets schelen: wij zijn nog altijd weg van de Beatles en dus ook van McCartney solo.

De éminence grise is veel te gehaaid om het achterste van zijn tong te laten zien en dat hoeft ook niet, want Adrian Deevoy eet uit zijn hand, al is McCartney gul met het toedienen van kruimels.

Dus passeert zijn vriendschap met John Lennon de revue, zijn eigen drankmisbruik na het uiteenvallen van de Beatles, de rol van Linda om hem weer op het rechte pad te krijgen, zijn nog vage mening over een Brexit, maar ook vertelt hij hoe alledaags en onbedoeld racisme in zijn jeugd was, komt hij op voor Kanye West, die het n-woord gebruikte, en filosofeert hij over de James Bond-films: Continue reading

Natuurlijk werd Mick Jagger eigenlijk geïnterviewd over de grote Stones-expositie Exhibitionism in Londen, maar op een of andere manier kwam toch een Brexit ter sprake, een eventuele Britse uittreding uit de EU na het aangekondigde referendum van 23 juni a.s.

Jagger begon met te zeggen, dat het voor hem persoonlijk niet veel zou uitmaken. Dat geloven wij graag, maar Jagger waagde zich ook aan een voorspelling  voor heel Groot-Brittannië: op de korte termijn zou het de uittreding uit de EU nadelig voor het hele land zijn, maar op de lange termijn zou het misschien wel eens voordelig kunnen zijn, bijvoorbeeld over twintig jaar.

Ook zei hij, dat premier Cameron weleens spijt zou kunnen hebben van zijn belofte een referendum over dit onderwerp te organiseren en zo de Britten de economische toekomst van het land te laten bepalen.

Onduidelijk is waar Jagger dit economische inzicht vandaan haalde, maar misschien had hij vlak voor het interview nog Allen Toussaint’s Fortune teller gedraaid….