Django Music LZ412-2
Zangeres AJ Plug is doordrenkt door de blues, terwijl het leven haar daarvan nog een extra portie serveerde. Zij herstelde echter van slokdarmkanker en nam daarna de negen songs voor haar vierde album op met drummer Machiel Verhaar, bassist-toetsenist-gitarist Guy Smeets, bassist-gitarist Klaas Kuijt én toetsenist Roel Spanjers.
Haar zang en composities zijn bluesy, maar muzikaal voegt zij er elementen aan toe die haar songs verbreden:
Continue readingZIP250
zachte schreeuw
De veelzijdige gitarist-zanger Wouter Planteijdt nam de dertien songs voor zijn nieuwe album opnieuw op met de veelzijdige ritmetandem van voorganger ‘Bullhorn’. Deze keer spelen echter behalve drummer Mischa Porte en bassist Gerco Aerts op zes songs ook trombonist Bert Boeren en tenorsaxofonist Jan Kooper mee, terwijl percussionist Rudi de Graaf eveneens op de helft van de songs te horen is.
Dat levert een muzikaal uitbundiger geluid op dan op dat vorige album, ook door
Continue readingintieme introspectie.
Op de opvolger van het goed ontvangen ‘Little Thunderstorms’ (2021) zette zanger-gitarist KB Bayley tien songs: zes daarvan schreef hij zelf en vier zijn nummers van zijn favoriete songschrijvers: Jean Richie’s ‘The L&N Don’t Stop Here Anymore’, bekend van Johnny Cash, Tom Waits’ ‘Johnsburg, Illinois’, Kelly Joe Phelps’ ‘The Black Crow Keeps On Flying’ en Jason Isbell’s ‘Maybe It’s Time’, in de speelfilm ‘A Star Is Born’ gezongen door Lady Gaga.
Hij nam ze solo op, zichzelf begeleidend op zijn Weisenborn en een keer op omfloerste toetsen. In slechts twee songs is er nog een ander te horen: in ‘Driftwood Avenue’ en ‘Year Zero’ soleert harmonicaspeler Gavin Thomas om Bayley’s stem en zangerige lap steel heen.
Bayley
Continue readingKismet kis1012
achtenhalf
Na het in 2019 verschenen debuut ‘Sampler’ komt nu het naamloze tweede album uit van Lulu and the Broadsides. Daarop zetten zangeres Dayna Kurtz, drummer Carlo Nuccio, bassist James Singleton, toetsenist Glenn Hartman en gitarist Robert Maché elf songs. Die zijn een mix van zes door Kurtz geschreven nummers en vijf covers die zij naar haar hand zet.
Daarbij maakt zij onverwachte keuzes, net als op die vorige en haar soloalbums ‘Secret Canon Vol 1’en ‘Secret Canon Vol. 2’: zij combineert obscure songs als het ook door Little Feat gecoverde
Continue readingverbeten idealisten
De eerste song van het tweede album van de Dieter van der Westen Band is het statig deinende, dreigende ‘Gave My Soul’. Daarin combineren Van der Westen – zang en akoestische gitaar, Gijs Anders van Straalen – drums, Eric van der Westen – bas, Aron Raams – elektrische gitaar, Joost Abbel – dobro, banjo en achtergrondzang en Mirte de Graaf – viool succesvol americana met De Graafs folkviool.
Het is het eerste van twaalf songs waarin Dieter van der Westen zijn favoriete twee genres uitdiept, hoewel ze niet in alle nummers versmelten:
Continue readingZwerver op weg naar huis.
De negen songs van dit album vormen het debuut van Kaai man én de tweede jeugd van Fred Verhaegen. Hij was al voorman van Mambo Chillum en Durango, groepen die onder meer de blues tot hun invloeden rekenden. De eerste bandnaam is een songtitel van John Lee Hooker, terwijl de tweede verwijst naar Dylan’s ‘Romance in Durango’.
In het tot de essentie teruggebrachte geluid bezingt Verhaegen zijn
onrust en verlangen voor het eerst in het Nederlands. Zijn dobro en huilende mondharmonica ondersteunen daarbij zijn teksten beeldend in een kaal geluidsbeeld, waarin soms een drummachine de maat tikt.
De akoestische blues blijkt zo nog altijd een inspiratie, maar in ‘Middernachtstrein’ combineert hij die op natuurlijke manier met het chanson.
In zijn melancholieke songs lijkt Verhaegen nog altijd zijn bestemming niet te hebben gevonden, maar in het even intieme als huiselijke slotnummer blijkt dat toch het geval.
***1/2
gepubliceerd in Heaven 140, spetember-oktober 2022
Howlin Chicken Records HCR018
overrompelend
De Raamdonkveerse Merel van de Veer is een singer-songwriter en slidegitariste die eerder speelde in VUIG. Beïnvloed door Rory Gallagher, Rory Brock en Brother Dege besloot zij solo te gaan en haar eigen nummers te schrijven.
Via de ‘Escape from the Studio’-wedstrijd van het Sittardse poppodium Volt schopte Van de Keer het tot opener voor de laatste act. Dat moet al een beloning voor haar zijn geweest, maar het contact met Joost Verbraak en Jan van Bijnen daarna nog meer.
De twee waren terecht onder de indruk van haar en namen deze zes songs van haar solodebuut met haar op. Dat deden ze in de hal van het gebouw waar Van de Keer woont én waar ze ze schreef. Het zorgt voor
Continue readingBoaz Roelevink en zijn band treden op tijdens het festival Meziek mit Bus.
Boaz is een jonge zanger en songschrijver, maar hij heeft niet alleen een stem om u tegen te zeggen, hij schrijft ook nog heel goede songs, die tegelijkertijd in de grote traditie van de Amerikaanse rootmuziek passen.
Zijn debuut ‘Keep It Simple’ is net uit en bovendien uitzonderlijk goed, maar het is de vraag of dat album wordt opgemerkt in de zee van releases.
Dat doen ze in het dorpshuis van Ruischerbrug op zondag 30 oktober om 13:00 uur.
Om je daarheen te krijgen, publiceer ik de recensie die ik voor het huidige nummer van Heaven schreef, het nummer van november/december.
Fragmenten van die recensie kwamen terecht in de rubriek ‘Ook verschenen’ bij de recensies roots/folk, maar Boaz verdient een zetje in de rug.
De recensie van Boaz’ ‘Keep It Simple’ vind je in de categorie Recensies roots.
De pas twintig jaar jonge zanger Boaz Roelevink werd slechts tiende in SBS’ ‘We Want More’, maar blijkt in de elf samen met Maurice van Hoek en Mercy John geschreven songs op zijn debuut een winnaar.
Zijn songs ademen op vanzelfsprekende manier soul, rhythm and blues en singer-songwriter: ze zijn authentiek, catchy en compact tegelijk, terwijl zijn stem gruizig en doorleefd klinkt.
De muziek en zang vullen elkaar op een natuurlijke manier aan, waardoor Boaz zijn naam in een klap vestigt.
****
Rounder 888072427433
tweeslachtige toegift
Tijdens de opnamen voor een countryalbum waarop Dr. John zijn jeugdhelden wilde eren, verslechterde zijn gezondheid onomkeerbaar en moesten hij en gitarist en co-producer Shane Theriot zijn zang bij hem thuis opnemen in het besef dat het zijn laatste album zou worden.
Misschien schreven de twee daarom nog drie songs die niets met country te maken hebben en nam Dr. John daarom een nieuwe versie op van ‘I Walk on Guilded Splinters’, al werd de muziek met Rickie Lee Jones’ zang na zijn dood raadselachtig genoeg gewist door zijn erven en vervangen door de overigens sfeervolle, uiterst onheilspellende begeleiding van The Promise of the Real.
Dat levert een wisselvallig geheel op,
Continue reading© 2024 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑