Dat Tom Jones nu vooral bekend is als jurylid in The voice of Britain, is uiteraard het directe gevolg van het feit dat de man een geweldige stem had. Die heeft hij voor zijn leeftijd overigens nog altijd, getuige zijn recente cd’s Praise and blame en Spirit in the room.
Wel is zijn repertoirekeuze daarop nog altijd wisselend, ook een constante in zijn carrière.
Daardoor is hij ondanks die twee geslaagde pogingen roots te zingen op zijn best een popster.
Dat Crosby, Stills, Nash & Young in 1969 in zijn Amerikaanse tv-show wilden optreden, is gezien hun eigenzinnigheid dan ook wonderlijk. Daarvoor wordt weliswaar een mogelijke reen gegeven, maar ook beschrijft Neil Young’s manager Elliott Roberts diens gevoelens nadien.
Opvallend overigens is niet alleen Jones’ ook deze keer potente stijl, die zeker overeenkomsten vertoont met Crosby’s manier van zingen, maar die met zijn gospelinvloeden eigenlijk in de schaduw stelt.
Ook Stills’ tweede stem is opvallend, want die klinkt rauwer en hoger dan ooit, met een echte falset van halverwege, blijkbaar geïnspireerd door Jones.
Voor wie goed oplet zijn drummer Dallas Taylor en bassist Calvin ‘Fuzzy’ Samuels ook nog regelmatig even te zien, C, S,N & Y’s magistraal groovende ritmesectie van destijds:www.rollingstone.com/music/videos/flashback-crosby-stills-nash-young-and-tom-jones-in-1969-20120816