Het is pure heimweemuziek, maar dan wel va de bovenste plank, want in de muziekvideo van Ramada Inn zingt Neil Young met zijn onvaste falset als vanouds over liefde, gezin en het onvermijdelijk verstrijken van de tijd, terwijl hij, Sampedro, Tambot en Molina er ook ruim zestien minuten voor uittrekken om hun zaak te bepleiten.
Dat levert in de video veel caleidoscopische beelden op en fragmenten uit oude films zonder veel overduidelijk verband, maar dat geeft niets. Wij hoeven Ramada Inn (Going South) alleen maar te horen om er zelf van alles in te zien.
Bovendien krijgen we er onmiddellijk heel veel zin in Zuma maar weer eens op te zetten:www.youtube.com/watch?v=O8qkDQ_QP8A