Een week geleden lieten wij ons positief uit over Diana Krall’s Glad rag doll.
Nu bewaren wij verder radiostilte, terwijl onze onderhandelaars zeggen dat we de mogelijkheid niet uitsloten dat Glad rag doll de moeite van het beluisteren waard zou kunnen zijn, althans afgaande op een summiere eerste indruk.
Inmiddels hebben wij zeker binnenskamers een betere mening kunnen vormen, maar dat kan iedereen. Krall ligt inmiddels namelijk breeduit klaar op het internet voor ieder die haar maar wil… horen.
Het gaat om een stream van de reguliere versie van cd, want er is er ook een met zeventien songs.
Krall zocht en vond daarvoor samen met producer-gitarist T-Bone Burnett inspiratie in de jazz uit de jaren twintig en dertig van de twintigste eeuw en daarin is ze inderdaad verre van de eerste.
Burnett lokte echter onder anderen gitarist Marc Ribot, drummer Jay Bellerose en Elvis Costello de studio in. Voor Krall’s doen is het resultaat dan ook zonder meer gewaagd.
Hoewel blazers helaas ontbreken, zijn de songs vaker traditioneel, rootsy en naakt dan behaagziek, romig en rijkelijk verpakt, net als de voor haar doen onthullende hoesfoto.
Die is sexyer dan ooit en laat toch meer dan genoeg te raden over om tegelijk keurig te zijn. Tenslotte wil de geboren Canadese ongetwijfeld wel een nieuw publiek aanboren, maar niet haar oude doelgroep afstoten.
In die songs laat Krall overigens ook nog maar eens horen, dat ze een uiterst geraffineerd en verleidelijk zangeres is: http://luisterpaal2.radio6.nl/page/player/1390
Of we deze Krall willen, moeten we overigens nog even bedenken…
Misschien helpen de achtergronden in het prikkelende artikel van NPR’s Ann Powers of het officiële interview met Krall en Burnett, afgenomen door Costello:
http://www.npr.org/blogs/therecord/2012/10/04/162285539/diana-krall-brings-sexy-back-in-time