Weg naar erkenning.
Dit is al Manx’ zesde cd sinds 2001, de duo-cd Jubilee met gitarist Kevin Breit uit 2003 meegeteld. Op die albums combineerde de Canadees folk en akoestische blues met persoonlijke teksten en een forse dosis Indiase invloeden. Hij speelt behalve banjo, akoestische slide en National steel gitaar ook de door zijn muzikale meester V. M. Bhatt ontwikkelde Mohan Veena, een twintigsnarige kruising tussen sitar en steelgitaar.
Op zijn vorige, West East Meet, sloeg Manx een wat toegankelijker weg in. Hoewel op zich weinig revolutionair, kwam de parttime ritmesectie als een schok, net als de mondharmonica en de achtergrondzangeres. Op deze cd staat weer een stel van die songs en opnieuw laat Manx zich in drie up-temponummers door zijn begeleiders in een keurslijf dwingen. Als hij als vanouds kiest voor de voortkronkelende melodieën die hij op zijn gitaar aanslaat, moet de band hém volgen en herwint hij zijn vrijheid.
Die blijkt bijvoorbeeld in covers van The Band’s It Makes No Difference en J.J. Cale’s San Diego-Tuijana, waarin Manx zijn vrij gefraseerde zang laat horen bovenop die kenmerkende slagpartijen en zangerige solo’s. Nog mooier vallen die elementen samen in eigen nummers als The Point Of Purchase, waarin Manx met band toch weer volop ruimte creëert. Zijn ingedubde solo’s buiten die uit en ondersteunen zijn vrij gefraseerde, doorleefd schorre zang. Aangevuld met enkele instrumentale Indiase stukken levert hij voor liefhebbers van teksten én gitaren een bescheiden klassieker af.
***
Gepubliceerd op www.popmagazineheaven.nl bij heaven no. 42, mei-juni 2006/no. 42