Net na Belgisch onderzoek over hoe baby’s hun voorliefde voor muziek ontwikkelen via de harmonieuze geluiden die hun moeders tegen ze maken, bewijst onderzoek van de universiteit van Melbourne via de contraire route hetzelfde.
Dat onderzoek bewijst dat het onmogelijk is de individuele noten te onderscheiden in een akkoord dat je nog nooit eerder hebt gehoord. Dat geldt zowel voor leken als voor conservatoriumstudenten.
Doordat mensen dan niet in staat zijn het akkoord te begrijpen, kunnen ze het ook niet mooi vinden.
Proefpersonen werd gevraagd een score bij te houden van de mate waarin een akkoord een dissonant was. Hoe meer harmonie ze ervoeren, hoe mooier ze het vonden.
Begrip van de opbouw van een compositie verhoogt ook de kans dat luisteraars die mooi vinden. Dat bewezen de onderzoekers door een experiment waarbij ze ongetrainde oren leerden de toonhoogte van akkoorden te bepalen: