Met Trixie Whitley zijn wij nog niet klaar, want haar Fourth corner draaien wij het liefst elke dag, al is dat helemaal niet verstandig.
Je moet tenslotte wel blijven horen, wat er op die cd staat en niet wat je denkt dat erop staat…
Vanavond koppen wij echter toch even een makkelijke voorzet in: in De Rode Draad leggen wij net overduidelijke verfband tussen Daniel Lanois, Chris Whitley en dochter Trixie.
Tenslotte gebruiken wij een song van Chris Whitley’s debuut als muziek bij onze station call samen met Jan Marius Franzen’s Purple Haze en draaien wij er tussen 21:00 en 23:00 uur nog heel regelmatig een song van, terwijl ook veel van zijn latere c’s ons niet onberoerd laten.
Ook van Trixie’s debuut zijn we eerlijk gezegd aardig kapot, want zij heeft weliswaar een aardje naar haar vaartje, maar geeft daar toch een heel eigen draai aan.
We beginnen met de man die in beider carrières een rol speelde en die nog altijd als voorbeeld dient voor veel geluidstechnici: Daniel Lanois is te eigenzinnig om in een format voor popmuziek te passen, maar bepaalde die wel mede.