Jeroen Kant maakte al drie Nederlandstalige cd’s, maar debuteerde ooit met een naamloze ep met vijf Engelse songs, opgenomen in zijn toenmalige thuishaven Rotterdam.
Op zijn Nederlandstalige debuut ‘t Komt wel goed in 2009 en opvolger Goud of op je bek gaan in 2011 bleek hij getransformeerd tot een confronterende singer-songwriter: muzikaal wortelde hij in folk, americana en blues, maar in zijn teksten haalde hij harder uit naar zichzelf dan veel anderen.
Tijdens De Grote Prijs van Nederland van dat laatste jaar won hij de publieksprijs in de categorie singer-songwriter. Daardoor was het nogal verrassend vlak voor het uitkomen van deze derde een opvallend gesoigneerde Kant van zijn vorige cd het indrukwekkende Hallelujah te zien spelen in de tweede aflevering van Giel Beelens De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Voorheen had hij immers de reputatie van een verwilderde, al met sterke drank ontbijtende romanticus die met de moderne wereld niets te maken wil hebben.
In zijn elf nieuwe, met drummer/zanger/producer Gabriël Peeters en drie keer ook met contrabassist Daniël van Huffelen opgenomen songs trekt Kant echter zijn muzikale lijn stevig door. Hij bewijst zich als zanger van indringende romantische songs over een verloren liefde, maar zingt ook een overtuigende murder ballad, een even absurd als logisch sprookje én een sociaal-realistische lofzang over Rotterdam.
In Peeters onberispelijke en veelzijdige, maar kleine en open productie komen Kants vaak emotioneel gezongen en intelligent berijmde teksten volkomen tot hun recht en bewijst hij ook zonder wedstrijd tot de beste singer-songwriters van Nederland te behoren.
****
De lafaard kapitein streamt via vpro’s 3voor12: