Iedereen van een zekere leeftijd kent uiteraard Dancing in the street, de single van Martha Reeves and the Vandellas it 1964, al was het maar in de versie van David Bowie en Mick Jagger uit 1985. En passant is in de clip van de laatste versie trouwens heel goed te zien waarom Bowie beter niet met Jagger had kunnen samenwerken: de toch altijd al afstandelijke Bowie verbleekt bijna letterlijk bij het spreekwoordelijk brutale charisma van de Stones-zanger.
In die laatste versie is het protest helemaal uit de tekst verdwenen, maar dat komt doordat de tijd veranderd was. Daarnaast zijn er overigens nog tientallen andere versies van, waarvan vele overigens totaal overbodig want hopeloos mislukt.
Schrijver Mark Kurlansky had al een stuk of vijf boeken op zijn naam over uiteenlopende onderwerpen als honkbal in de Dominicaanse Republiek en de maaltijden die mensen klaarmaakten tijdens de depressie van de jaren twintig en dertig, maar weidt nu een boek van zo’n 250 pagina’s aan Dancing in the street. Hij ziet dat namelijk als een cruciale song in de verandering die de VS onderging in de jaren zestig: Ready for a Brand New Beat – How “Dancing in the Street” Became the Anthem for a Changing America.
Hij schetst het belang van het nummer tegen de achtergrond van de strijd voor burgerrechten van de zwarte bevolking, de oorlog en Vietnam en de Britse popinvasie.
De Amerikaanse publieke radio NPR interviewde Kurlansly erover:http://www.npr.org/2013/07/07/199063701/how-dancing-in-the-street-became-a-protest-anthem
Ook plaatste de NPR een fragment uit het begin van zijn boek op de website: