Het Verenigd Koninkrijk voert de Europese wet op het copyright van uitvoerenden in. Die werd in 2009 goedgekeurd en in 2011 ondertekend, maar de invoering in het VK is het resultaat van een doelgerichte lobby van de Europese labels. Toch was het wetsvoorstel ooit een Brits initiatief…
Deze uitbreiding geldt echter niet voor de composities op zich. Daarvoor geldt een copyright van zeventig jaar na de dood van de schrijver.
Daarmee wordt het copyright op het uitvoeren van muziek verlengd van vijftig tot 75 jaar en komt de lengte iets dichter bij het Amerikaanse copyright van 95 jaar.
Bovendien worden in het VK drie aanvullende maatregelen van kracht voor de laatste twintig jaar van het copyright.
Twintig procent van de omzet gaat naar de uitvoerenden, onder wie ook de sessiemuzikanten die meespeelden, door producers betaalde voorschotten aan uitvoerenden mogen niet worden afgetrokken van de latere betalingen en het recht songs te mogen terugeisen als ze niet commercieel worden geëxploiteerd.
Een en ander betekent, dat ook klassiek werk uit de jaren zestig voorlopig het eigendom van de uitvoerenden blijven.
Vanzelfsprekend profiteren van deze verlenging niet alleen de uitvoerenden, maar ook de platenmaatschappijen, die met hun lobby wilden voorkomen dat een zekere en grote inkomensstroom zou vervallen.