In The Souldiers maakten Sofie, Cato en Joost van Dijck indruk als kern van een band die de soul en funk was toegedaan.
Zij kregen van 31 mei tot en met 10 juni 2010 dagelijks meer bekendheid als huisband van De Wereld Draait Door in de aanloop naar de algemene verkiezingen. Daar staken ze klassieke soulsongs in andere maatjassen en zo viel hun eerste plaat alsnog op: Fuel for fire deden ze datzelfde nog veel overtuigender in eigen nummers die soul en funk mixten.
De volledige cd These times trok die lijn wel door, maar hield de spanning niet helemaal vast, hoewel er nog altijd erg goede songs op stonden. Met name de popsongs hadden niet de intensiteit van de andere, terwijl twee door Joost van Dijck gezongen nummers vooral lieten horen dat hij niet tegen zijn zussen op kon.
Blijkbaar waren Sofie, Cato en hij ook uitgekeken op hun gezamenlijke avontuur, want nu is er de eerste cd van My Baby. Daarin bepalen Cato en Joost de koers samen met gitarist Daniël de Vries, ook een Souldier.
Voor hun debuut Loves voodoo trokken de drie in gedachten naar het zuiden van de VS en naar het eind van de jaren zestig. De plaat staat namelijk vanaf de slepende opener No depression vol met rauwe soul en swingende funk, die even enthousiast als compromisloos wordt gespeeld.
Zowel de muziek als de zang klinken authentiek en daarmee dus ook volkomen overtuigend. Zo spiegelt Take it a a warning duidelijk de gospel Wade in the water.
My Baby trakteert dan ook op een even traditioneel als eigen debuut, dat net zo goed uit de zuidelijke staten van Amerika had kunnen komen:https://mybaby.bandcamp.com/album/loves-voodoo