Wij kijken er al weken naar uit: David Crosby’s nieuwe solo-cd Croz. Als het goed is, ligt die in Nederland op zaterdag 25 januari in de winkels, hoewel de officiële releasedatum 28 januari is.
De twee songs die al eerder via internet werden vrijgegeven maakten ons nieuwsgierig naar de andere, want ze ademen namelijk die typische mix van folk en jazz die Crosby’s songs al heel lang en heel vaak hadden. Vooral de twee cd’s van CPR schoten ons te binnen bij het horen van What’s broken en Radio.
Van die cd’s draaien wij nog regelmatig zijn songs in Kippenvel en thuis, want dat zijn ons inziens klassiekers. Daardoor waren wij dus erg benieuwd naar Croz, ook doordat Crosby zelf enthousiast was over het schrijfproces en de opnamen. Natuurlijk deden we daar een korreltje zout bij, want het is nu eenmaalonvermijdelijk zo dat het nieuwe album bij iedereen altijd het beste ooit is….
Op het eerste gehoor ademt Croz echter precies dezelfde sfeer als CPR en Jst like gravity, maar dan constanter van toon. Hoewel zoon James Raymond meeschreef en meespeelde, verraden nu alle composities duidelijk de hand van Crosby zelf. Croz is dan ook niet zo verbrokkeld als die twee groepsplaten, waar Raymond ook zelf mocht zingen.
Sinds gisteren staat de hele cd online als stream op de site van Rolling Stone, zodat iedereen er nu achter kan achter komen of onze verwachtingen ook wordt ingelost.
Wij luisterden de elf songs al twee keer en voor ons lijdt het geen twijfel: Crosby is bezonken, melancholiek, onthecht, idealistisch, ongebroken en prima bij stem. Hij zingt vokomen vrij van maat en metrum en heeft ook juist die prachtige songs geschreven die hem tot een uitzonderlijk muzikant maken:http://www.rollingstone.com/music/news/david-crosby-returns-from-20-year-hiatus-with-croz-album-premiere-20140121