Wij zijn al fan van Rob Jungklas sinds Alcardelphia en draaien dan ook nog regelmatig een song van dat album en opvolgers Gully en Mapping the wreckage, ons afvragend hoeveel jaar het nog zou duren voor hij weer een nieuwe cd uitbrengt. Tenslotte zaten er tussen Closer to the flame (1987) en work songs for a new moon (1989) en Arcadelphia ook dertien jaar.
Die opvolger blijkt echter al sinds 12 november verleden jaar uit te zijn, al hebben wij aanvankelijk op geen enkele manier iets gehoord over The spirit and the spine: niet via de site van zijn label Madjack Records en lange tijd zeker ook niet via Jungklas ‘ eigen site. Het wordt nog raadselachtiger, wanneer Amazon aangeeft dat de fysieke cd op dit moment niet leverbaar is…
Dat probleem kunnen alle Jungklas-fans voorlopig echter omzeilen, want de cd is te horen als stream, terwijl daarbij ook zijn karakteristieke teksten te lezen zijn:http://robjungklas.bandcamp.com/album/the-spirt-and-the-spine
Luisteren naar die tien songs maakt, dat de paradox van een niet-leverbare, net uitgebrachte cd nodig nodig moet worden opgelost. Jungklas worstelt namelijk nog altijd met die wurgende, haast obsessieve mix van wanhoop, twijfel, boete, schuld, lust, liefde, troost en verlossing, beurtelings overhellend naar God en naar de duivel.
Voor wie al hoort tot de vermoedelijk schaarse fans van Jungklas is dit album dan ook verplichte lost en voor alle andere muziekfans eerlijk gezegd ook.
De recensie van Mapping the wreckage vind je in de categorie Recensies roots.