Troubadour.
Paul Batto is een singer-songwriter die naar eigen zeggen beïnvloed is door John Lee Hooker, Mahalia Jackson en Frank Sinatra. Dat is al een onwaarschijnlijke combinatie voor iemand die op een persoonlijke manier de countryblues interpreteert, maar bovendien is deze door en door Amerikaans klinkende zanger-gitarist geboren in Ljubjana, Slovenië.
Dat hij zou uitgroeien tot een rondtrekkend bluesmuzikant, was niet zo logisch: de gitaar die hij kreeg toen hij vijf was, stond zeven jaar onaangeraakt in een hoekje.
Inmiddels trekt hij alweer twintig jaar door Europa en speelt waar hij maar kan. Dat moeten indrukwekkende optredens zijn, want hij speelt en zingt de elf songs op zijn nieuwe album even kaal als gedreven. Voor het oproepen van veel sfeer heeft Batto niet meer nodig dan een goede melodie, een akoestische gitaar en zijn stem.
Zijn melodieën haken zich zonder uitzondering vast in je geheugen en zijn gitaarspel is afwisselend van stijl. Batto voelt zich vooral thuis in het zuiden van de VS, maar verwerkt ook invloeden uit Spanje en India. Zijn akoestische en slidegitaar klinken echter in de eerste plaats steeds emotioneel, terwijl zijn zang niet alleen een melodie aan zijn spel toevoegt, maar ook een hoop intensiteit.
Hij bewijst dat hij met minimale middelen tot maximale resultaten kan komen, want niet alleen vormt elke song een logisch geheel, ook is Batto’s inspiratie telkens hoorbaar.
Zo roept hij met overtuigend een wereld op van eindeloze wegen, die inderdaad soms eenzaam zijn, maar misschien juist daardoor een hoop mooie songs opleveren.
****