Inzicht.
Ellen Shae zingt al een jaar of twintig in allerlei blues- en rockbands, maar brengt nu pas haar eerste eigen cd uit. Die leerjaren waren de moeite meer dan waard, want zij blijkt een emotioneel klinkende zangeres in deze negen songs. Die maken nieuwsgierig naar die andere dertig die ze schreef, want in die negen combineert ze folk, country, pop, soul en soms jazz tot een naadloos geheel.
Bij haar zang en gitaar vroeg zij per song begeleiders die de sfeer in haar weemoedige teksten konden onderstrepen. Zo stonden Zeeuwen als dobrospeler Peter de Smet, harmonicaspeler Gait Klein Kromhof, violiste Aagje Feldbrugge en violist annex mandolinespeler David Egter van Wissekerke niet zoals vaker met Shae op het podium, maar ook in de opnamestudio. Co-producer Roland Stolk (Mathilde Santing, Herman van Veen) zorgde voor de sfeer waarin die bijdragen optimaal klonken en nam ze op.
Contrabassist Egbert Speusens legt echter in acht van de songs het solide fundament in Stolks heldere productie. Daarin staan Shae’s gitaar en stem centraal, maar zitten De Smet’s melodieus zingende dobro en Klein Kromhofs klagende harmonica die op de hielen, waardoor ze een dialoog met Shae’s zang aangaan. Ook Feldbrugge en Egter van Wisselkerke voegen een laag toe aan haar toch al rijke melodieën.
Dat levert met minimale middelen een verrassende muzikale diepte op achter haar betrokken teksten over armoede, ruzie en buitengesloten worden. Die schreef Shae thuis aan een tafel voor een raam. Zij blijkt echter een overtuigende singer-songwriter die veel meer ziet dan het Zeeuwse landschap.
****