Soms komt de voorliefde voor de bepaalde artiest onverwacht, maar zo zout als in dit geval hebben wij het nog nooit gegeten: na een herseningreep ontwikkelde een zestigjarige Nederlander een bijna obsessieve voorliefde voor Johnny Cash.

Nu was dat obsessieve precies de reden dat de man werd behandeld: hij had een obsessive compulsive disorder (obsessief-compulsieve stoornis) en werd daarvoor behandeld. Dat betekende in zijn geval dat elektroden in zijn hersenen werden geplaatst die worden gevoed met stroom. Zij reguleren dan de activiteit in dat deel van de hersenen waarin zij zijn geplant.

In een artikel in het vakblad Frontiers in Behavioural Neuroscience beschrijven Mariska Mantione, Martijn Figee en Damiann Denys van het Amsterdamse AMC hoe de man de bijna onbedwingbare behoefte kreeg naar Johnny Cash te luisteren als hij met deep brain stimulation (diepe hersenstimulatie) werd behandeld.

Dat gebeurde in het gedeelte van de hersens die beloningen reguleert. Als dat niet correct werkt, kan dat ontaarden en verslavende afwijkingen en dwangmatig gedrag.

Binnen zes weken na de ingreep werd de patiënt een zander mens: zijn onrust en dwangmatig gedrag nam scherp af.

Gedurende het volgende half jaar begon echter een onverwacht bijeffect op te treden.

Nadat de patiënt toevallig Johnny Cash Ring of fire had ‘gehoord op de radio, luisterde hij alleen nog naar Cash en kocht al zijn cd’s en dvd’s.

Als hij naar zijn favoriete Cash-songs luisterde, voelde hij zich de held in een speelfilm. De volgende jaren draaide hij bijna nooit iets anders, maar toch geen Cash hem geen moment vervelen.

Zijn favoriete songs waren en zijn Fulsom prison blues, Ring of fire and Sunday Morning coming down.

Toen echter de batterijen van zijn elektroden leeg raakten, kwam zijn oorspronkelijke muzieksmaak weer terug: dat waren een paar helaas niet bij naam genoemde Nederlandse zangers en de Rolling Stones.

Het is duidelijk, dat de elektroden ruimte schiepen voor de liefde voor de muziek van Johnny Cash, hoewel de mate waarin deze man van de countryster hield bepaald ziekelijk te noemen is. Het is dan ook de vraag of in de praktijk niet de ene verslaving voor de andere werd omgeruild…http://journal.frontiersin.org/Journal/10.3389/fnbeh.2014.00152/full