Christelijke rockbands volgen we bij Kippenvel niet: dat vinden wij een genre op zich, al vinden we dat muzikanten als de gelovige Randall Bramblett niet alleen interessante teksten zingt, maar ook goede muziek maakt en ook een goede gospel gaan we niet uit de weg
Bij die christelijke rockbands ligt het er allemaal net een beetje te dik op, of vaak twee beetjes. De muziek is vaak een onberispelijk voorbeeld van het door hen gekozen genre, maar de teksten zijn een soort op rijm gezette preken van een jubelende blijdschap waar wij niet tegen kunnen.
We berichtten er dus ook niet over toen As I Lay Dying-zanger Tim Lambesis werd veroordeeld voor het betalen van een undercover agent voor de te plegen moord op zijn vrouw en voor een termijn van zes jaar in de gevangenis belandde. Nu komt hij echter zelf met muzikaal relevant nieuws.
In een interview zegt Lambesis en enkele van zijn bandleden hun geloof allang kwijt waren, maar bleven doen alsof om hun albums te blijven verkopen. Hij was niet eens het eerste groepslid die zijn geloof kwijtraakte, zo vertelde hij, maar vermoedelijk de derde.
Hun motivatie om te doen alsof ontleenden zij aan het feit dat ze geen slechte ideeën verspreidden door hun teksten en hun publiek zo wilden laten kennismaken met wat hij het ‘echte leven’ noemt. Het christelijke publiek leefde volgens hem immers in een soort geestelijk isolement.
Dat was niet alleen zo in As I Lay Dying, zo stelt hij, maar ook in veel andere groepen in datzelfde genre: tijdens de twaalf jaar dat de band toerde, zou slechts een op tien andere groepen uit overtuigde christenen bestaan.
Lambesis blijkt in het lange interview de stereotype rockster, die niet alleen stelselmatig zijn vrouw bedroog, maar ook nog verslaafd raakte aan de sportschool en dus (?) aan steroïden:http://www.altpress.com/features/entry/tim_lambesis_world_exclusive_interview_as_i_lay_dying_singer_breaks_silence