Die mystieke voorkeur voor dat “warme” vinylgeluid heb ik niet. Dat is de sound van heimwee naar vroeger, of van de naald in de groef.
Mijn favoriete vinyl is misschien Peter C. Johnson’s debuut-lp uit 1978, om de intieme, obsessieve bekentenissen als Snowblind en Valerie, gecombineerd met meligheid in andere nummers: Johnson’s heimwee naar wat nooit was, maar ook het mijne.
Gepubliceerd in Heaven no. 43, juli-augustus 2006/no. 4