Bevestiging.
Met hun debuut Lawnmower Mind wás het Haagse Smutfish er meteen ook muzikaal met hun melancholieke, melodieuze en rootsy countryrock. Die kende weliswaar allerlei Amerikaanse invloeden, maar toch klonk de groep vooral als zichzelf. Na een ep met vijf nummers slagen ze daar nu opnieuw in op hun volwaardige tweede, die twaalf semi-akoestische nummers bevat.
Samen met nieuweling Sean de Vries achter de drumkit zorgen contrabassist Rob Lagendijk, sologitarist Dick Zuilhof en zanger/akoestische gitarist Melle de Boer voor een cd die de broeierige spanning van symbolische opener My Knee tot eind vasthoudt. Dat lukt overtuigend, ondanks dat veel contrast ontbreekt. Ditmaal zijn de tempo’s elf keer van de twaalf medium tot laag, terwijl de groep de cd ook nog live opnam zonder gastmuzikanten.
Open en ruimtelijk doen de gezamenlijk geschreven melodieën denken aan opnamen uit de vroege jaren zeventig. Soms lijkt een nummer zo op een onontdekte outtake van de Rolling Stones ten tijde van Gram Parsons’ Wild Horses.
De spaarzame, soepele mix van elektrische en akoestische instrumenten levert ruimte op voor Zuilhofs schijnbaar toevallig ontstane gitaarsolo’s en vooral ook voor De Boers zang. Hij zingt met een smartelijke Amerikaanse knauw, die regelmatig overtuigend overslaat van emotie. Met dat geluid lijmt hij zijn vaak fragmentarische metaforen aan elkaar. Zo roept hij ook tekstueel een mysterieuze, maar samenhangende wereld op waarin Smutfish nu al groot is.
***1/2