Bonnie Raitt heeft de laatste jaren de wind mee, want met haar vorige Slipstream werd zij door de verzamelde Amerikaanse pers binnengehaald als de spreekwoordelijke verloren zoon.
Nu was Slipstream weliswaar een gedegen album en staan er uitstekende songs op, maar een vlekkeloos hoogtepunt was het zeker niet.
Precies datzelfde geldt voor haar nieuwe album Dig in deep, waarvoor wederom de rode loper wordt uitgerold.
Wij begrijpen dat wel, want wij zouden wij persoonlijk het liefst precies hetzelfde doen, maar ook op die nieuwe staan twee bijna traditionele misstappen, waarbij het spelplezier ervan afspat, maar muzikaal hebben die songs weinig om het lijf.
Toch is Dig in deep reden voor Rolling Stone’s Patrick Doyle voor een uitvoerig en bewonderend interview, waarin zo ongeveer Raitt’s hele carrière wordt besproken.
Dat levert voor nieuwe en oude fans veel lezenswaardigs op: wat Raitt te vertellen heeft is zeker interessant voor degenen die dat nog niet wisten, terwijl haar fans graag nog een keer lezen hoe zij in de jaren zeventig begon, hoe ze alweer bijna dertig jaar van de drank af is en hoe ze het verlies van haar moeder, vader en broer overwon, een thema dat ook terugkomt in de tekst van het afsluitende The ones we couldn’t be……