We hadden al heel twee songs waarin heel zachtjes een krekel te horen was. Ook wisten we zeker dat ergens in onze cd-verzameling nog meer songs waren waarin dit dier vermoedelijk ongevraagd het zijne toevoegde aan de sfeer.
Het probleem was, dat we ons onmogelijk konden herinneren welke songs dat waren, zodat er van een Rode Draad met getsjirp onmogelijk sprake kon zijn.
Ergens in onze achterhoofden bleef het diertje zijn achterpoten echter vrijwel onafgebroken tegen elkaar wrijven. Dat geluid was voor ons gevoel af en toe bijna even oorverdovend als ergerlijk, al hoorden alleen wij dat.
Recent echter wisten wij opeens weer wie wij nodig hadden om te draaien naast Joni Mitchell en Yori Swart: Carl Carlton en Beth McKee boden uitkomst.
De albums van beiden hadden we weliswaar al heel lang, maar het dubbeltje moest weer even op zijn plaats vallen.
Dat Carlton de krekel gebruikte in een cover van Little Feat’s Long distance love, is een mooie bijkomstigheid…..