Inmiddels is het stof alweer gaan liggen, maar de manier waarop bob Dylan speechte voor het comité van de Nobelprijs was al even opzienbarend als zijn acceptatiespeech, of misschien nog wel een tikje spectaculairder.
Liet hij die eerste nog voorlezen door een ander, deze tweede nam hij op en vervolgens stuurde hij die geluidsopname naar Zweden.
Die toespraak was een voorwaarde voor het uitkeren van het geld dat bij de Nobelprijs hoort.
Dylan was overigens nog maar net op tijd, want de termijn was binnen een half jaar na de uitreiking ervan. Stiekem denken wij, dat Dylan die speech al lang af had, maar de spanning nog even opvoerde…
We moeten echter toegeven, dat d einhoud ervan fascinerend is: hij biedt een inkijkje in zijn inspiratiebronnen, die zonder uitzonderingtot de wereldliteratuur horen.
Zo verbindt hij zijn teksten nog maar eens met de Noberlrpijs en lacht en passant in zijn vuistje.
Je kunt die toespraak niet alleen lezen, maar die ook horen voordragen door Dylan:
https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2016/dylan-lecture.html