Joni Mitchell was altijd een ster in weerwil van zichzelf: hoewel zij zich in haar teksten op zelden geëvenaarde manier autobiografisch binnenstebuiten keerde, wilde ze niets weten van pogingen haar ziel te lezen.
Zij leefde zo veel mogelijk buiten de schijnwerpers en wees verzoeken mee te werken aan biografieën steevast af.
Daardoor alleen is het verschijnen van Reckless daughter – a portrait of Joni Mitchell van David Yaffe alleen al nieuws. Mitchell liet zich namelijk uitgebreid door Yaffe interviewen en schijnt daarbij de onthullingen niet te schuwen.
Misschien is het Yaffe’s voorliefde voor jazz en Dylan die haar aan haar tent lokte. Over beide onderwerpen schreef hij al boeken. Anders is misschien de hersenbloeding die haar in 2015 trof debet aan haar openhartigheid.
Alleen al de indrukwekkende rij muzikale exen zou een prachtige Rode Draad opleveren. Geen slecht idee, trouwens:
Natuurlijk zouden wij graag willen dat dat boek werd vertaald, maar die gedachte is niet erg reëel:
https://www.amazon.com/Reckless-Daughter-Portrait-Joni-Mitchell/dp/0374248133
De eerste vier hoofdstukken zijn echter verslavend genoeg om het boek te kopen: