0 680596 928584
semiklassieker.
Voorafgaand aan de release van singer-songwriter Dési Ducrots debuut kwamen vier nummers van dit album als singles uit. Die werden goed ontvangen door bijvoorbeeld Leo Blokhuis, terwijl zij de finale van de Amsterdamse Popprijs haalde en de kwartfinale van de Grote Prijs 2017/2018.
Ducrot werkte dan ook meer dan vier jaar aan deze twaalf zelfgeschreven songs met producer Marg van Eenbergen. Die ontdekte haar via haar ballad Mud op Soundcloud: toen slechts introspectieve, in haar woonkamer opgenomen zang begeleid door een gitaar, nu door een meditatieve piano en langzaam aanzwellende strijkers.
In zes van de twaalf nummers ontbreken die ten gunste van dobro’s en lap steel, waardoor zowel ballads als uptemponummers uitermate rootsy klinken. Dat ze haar songs schreef na een ‘Thelma & Louise-achtig avontuur’ in de VS en Stevie Nicks en Lucinda Williams idolen noemt, geeft daaraan reliëf.
Toch kiest Ducrot niet steeds die sfeer, want de andere nummers worden bepaald door soms alles dichtstrijkende violen en repeterende beats. Daardoor missen ze het door haar nagestreefde chique, ingehouden verdriet uit de beste songs van de door haar ook genoemde Dusty Springfield. Hun makkelijke ritmes lijken ingegeven door de wens airplay te krijgen om opgemerkt te worden. Dat dat haar ruimschoots is gelukt, komt doordat ook in die nummers Ducrots door smartelijke uithalen gekenmerkte zang recht overeind blijft in teksten die ook dan autobiografisch zijn.
Dési Ducrot laat ondanks de tweeslachtigheid van deze vliegende start horen dat ze niet alleen barst van de grinta, maar ook van het talent.
***