Over het lot van de vrouwelijke luchtvaartpionier Amelia Earhart bestaat al onzekerheid sinds haar vermissing in juli 1937.
Zij zou een noodlanding hebben moeten maken op Nikumaroro, een onbewoond atol in de Stille Oceaan, en op dat eiland uiteindelijk zijn omgekomen. Gevonden gebruiksvoorwerpen wezen daarop, maar sluitend bewijs leverden die niet.
Nu suggereert forensisch onderzoek dat in 1940 gevonden botten van Earhart zijn, al is de manier waarop dat bewezen is, hoogst apart.
De dertien botten die toen werden gevonden, werden verscheept naar Fiji en daar onderzocht door twee doktoren.
De ene dacht dat ze afkomstig waren van een Polynesische man, de ander, David Hoodless, dacht dat ze van een Europese man waren.
Inmiddels zijn die beenderen spoorloos verdwenen, maar Hoodless’ aantekeningen bleven bewaard. Hij mat de schedel op vier manieren en drie botten: het opperarmbeen, spaakbeen en scheenbeen.
Recent vergeleek een forensisch antropoloog van de universiteit van Tennessee die afmetingen met de bouw en lengte van Earhart. Dat deed Richard Jantz op basis van foto’s en kledingstukken.
Hij concludeert daaruit in een artikel in Forensic Anthropology dat het bewijs de conclusie ondersteunt dat de beenderen inderdaad van Earhart zijn:
http://journals.upress.ufl.edu/fa/article/view/525/519
Dat zou betekenen dat de luchtvaartpionier inderdaad op het eiland Nikumaroro is omgekomen.
Eerdere berichten over Amelia Earhart en de prachtige songs van Joni Mitchell, Gretchen Peters en Rebecca Pronsky over haar vind je in de categorieën Nieuws en De Rode Draad.