De Australische zangeres-gitariste Kara Grainger hoort zeker tot onze favorieten, al maakt zij slechts met grote tussenpozen een album en al is ze nog nooit in onze contreien gesignaleerd.
Zij opereert immers in hetzelfde genre als Bonnie Raitt, al haalt ze het nog net niet bij de ongekroonde koningin van dat genre.
Wij veerden dan ook verheugd op toen we lazen, dat ze bezig is met het opnemen van haar vierde album.
Dat doet ze in Austin met producer Anders Osborne, die ook op gitaar meedoet en songs schreef, met toetsenist Ivan Neville, die ook overkwam uit New Orleans en met Dave Monsey op bas en JJ Johnson op drums.
Osborne was een tijd lang zelf heel goed met albums als ‘Which way to here’ ‘Living room’, ‘Ash wednesday blues’ en ‘Coming down’ produceerde ook voor anderen mooie albums als Jesse Moore’s ‘More than life itself.
Na 2009 geleed hij echter af tot een soort fantasieloze bluesrocker die zijn spierballen wil laten zien, al staan er op ‘Spacedust and ocean views’ uit 2016 wel weer een stel uitgebalanceerde nummers, die echter toch de stilistische finesse ontberen van zijn eerdere werk.
Grainger omschrijft haar nieuwe album als net zo veelzijdig als altijd: een beetje blues, een beetje folk, een paar introspectieve, persoonlijke songs, wat funk en wat rock ‘n’ roll.
Als releasedatum van dat album noemt ze de maand mei, maar ze heeft het daar ook al over een ep, die in oktober 2016 had moeten uitkomen, maar die op het internet nergens terug te vinden is….
Ook is er sprake van een single die binnenkort moet uitkomen. Wij wachten dus nog maar even af: