Ani DiFranco een door folk en jazz beïnvloede singer-songwriter noemen is bijna een belediging voor de vrouw die nog altijd het persoonlijke met het politieke mengt in haar teksten.
Eerder al kondigde zij aan haar memoires te gaan schrijven, maar blijkbaar zijn die inmiddels in een vergevorderd stadium.
Uitgeverij Viking heeft namelijk bekendgemaakt, dat ‘No walls and the recurring dream’ uitkomt op 7 mei 2019.
Misschien dat het boek ook anderen bereikt dan haar loyale fans: DiFranco’s tragiek is namelijk dat ze zo uitgesproken kritisch is, dat velen niet naar haar muziek willen luisteren, laat staan naar haar meningen over feminisme, rechten voor LGTBQ’ers, sociale ongelijkheid en de rest van de Amerikaanse politiek.
Zij preekt zo al heel lang voor eigen parochie en daardoor missen al die anderen ook een stel van de allermooiste songs over de liefde.
In het boek schrijft ze zeker over de idealen die haar deden weglopen van huis en haar eigen label deden oprichten en over het feit of ze die inmiddels heeft bereikt: