Onze belangstelling voor Counting Crows verdween al snel na hun debuut ‘August and everything after’ snel, doordat we hun muziek al snel veel voorspelbaarder en gladder vonden met als triest dieptepunt ooit de cover van Joni Mitchell’s ‘Big yellow taxi’ samen met Vanessa Carlton.
De intensiteit leek dus verdwenen vanaf hun tweede album ‘Recovering the satellites’ en we weten dat toen bijna exclusief aan de vervanging van drummer Steve Bowman door Ben Mize, al weten we nu nog steeds niet of we daar gelijk in hebben.
De albumtitel bevatte voldoende poëtisch mysterie om ons niet op de gedachte te brengen dat er op die plaat geen song stond met dezelfde naam, maar die had zanger Adam Duritz destijds wel degelijk geschreven.
De tekst was nog niet af en ook de muziek bestond uit niet veel meer dan een pianopartij, zodat pogingen het negen minuten (!) lange nummer op te nemen strandden. Juist daardoor kon een gedeelte van de tekst op de hoes van het gelijknamige eerste album worden afgedrukt.
Nu kwam het toch van opnemen met een groot orkest en arrangeur Vince Mendoza. Dat gebeurde na contact met Amazon, zodat het nummer alleen daar verkrijgbaar is.
Dat is jammer, want de paar seconden die Rolling Stone kan laten horen, bewijzen op zijn minst dat Duritz nog steeds díe stem heeft: