Singer-songwriter Gretchen Peters heeft de wind de laatste jaren mee, maar na ‘Dancing with the beast’ van vorig jaar meer dan ooit.
Dat is vorig zo in het Verenigd Koninkrijk, waarin zij van 1 tot en met 9 februari acht concerten geeft met haar band plus het Southern Fried String Quartet.
Ook verleden jaar gaf zij al een aantal concerten met strijkers, iets waarvan Peters zelf vindt dat het een verrijking is voor haar songs.
Wij houden meer van kaalheid, maar kunnen geen definitief oordeel vellen, simpelweg doordat ze die strijkers ook tijdens haar komende tournee niet meeneemt naar het vasteland van Europa.
Peters toert namelijk vanaf 27 april tot en met 4 mei door Europa en doet daarbij Denemarken, Zweden en Nederland aan voor een serie van zeven optredens, terwijl data van Franse en Italiaanse optredens nog zouden volgen.
Van die zeven zijn er vier in Nederland, wat iets zegt over haar reputatie onder Nederlandse rootsliefhebbers.
Van 1 tot en met 4 mei treedt Peters met haar volledige band, bestaande uit echtgenoot, bandleider en pianist Barry Walsh, bassist Conor McCreanor en gitarist Colm McClean op in Rotterdam, Hengelo, Nijmegen en Amsterdam:
http://www.gretchenpeters.com/shows
Wie alvast een goede indruk wil krijgen van wat zij live kan, kan luisteren naar een bijna twee uur durende uitzending van BBC Radio Scotland, waarin niet alleen Peters optrad, maar ook Loudon Wainwright III en de Schotse singer-songwriter Findlay Napier.
Wainwright maakte zijn opwachting na ruim zeven minuten, terwijl Peters na optreedt.
Wainright vertelt als de volleerde conferencier die hij is allerlei anekdotes, waaronder en passant ook nog even dat hij als jongetje nog verliefd is geweest op de jonge Liza Minelli en dat hij enige tijd dacht dat zij dat ook op hem was.
Doordat er in het programma wel erg veel mensen worden geïnterviewd die voor ons minder relevant zijn, is het raadzaam te scrollen naar de momenten waarop Wainright en Peters hun songs doen, al is er in het tweede uur een interview over folklegende John Martyn, inclusief een door de schot Findlay Napier gespeelde versie van Martyn’s ‘May you never’.
Voor Wainright is dat na ongeveer achttien minuten en precies een uur, terwijl je op Peters zou moeten wachten tot na 64 minuten.
Ze doet na een interview waarin ze ook een paar interessante dingen zegt over haar manier van songs schrijven en zingt dan een uur en zeventien minuten ‘Arguing with ghosts’, vanaf een uur en 37 minuten ‘Truckstop angel’ en ‘Disappearing act’ vanaf een uur een 55 minuten: