Hoewel Paul Barrere niet vanaf het begin lid was van Little Feat, beschouwen wij hem toch als het gezicht van die iconische groep.
Hij auditeerde weliswaar als bassist bij de oprichting van de groep, maar werd drie jaar later alsnog ingelijfd toen Roy Estrada Captain Beefheart’s besloot te versterken, maar niet als bassist. Hij werd de tweede gitarist naast Lowell George, of eigenlijk: achter Lowell George, doordat hij niet goed genoeg baste.
Tegelijkertijd werden bassist Kenny Gradney en percussionist Sam Clayton aan de groep toegevoegd met de revolutionair andere sound van ‘Dixie chicken’ als resultaat.
Na het vierde album ‘Feats don’t fail me now’ werd Barrere’s rol als componist belangrijker, net als die van Bill Payne trouwens, doordat George steeds onberekenbaarder werd door zijn drugsgebruik.
Daarnaast ging Barrere ook vaker de leadzang doen en nadat Little Feat in 1988 weer bijeen kwam, nam hij ook de rol van de slidegitarist van de groep over van de in 1979 overleden George.
Met zijn solo’s en knauwende en vaak ironisch aandoende zang werd hij daarmee het gezicht van Little Feat.
Het nieuws dat hij niet meeging op het derde deel van de jubileumtournee van oktober is, viel ons dan ook rauw op ons dak, temeer daar hij schijnt te worden behandeld voor leverkanker.
Vanavond zetten we hem in vier songs centraal, al hadden we er meer kunnen selecteren.