Put Together Music/CRS PTM 00008
hinken op twee gedachten
De Reverend Shawn Amos gaat met zijn nieuw gevormde Brotherhood op hun eerste gezamenlijke album overdonderend van start: de brushes van Brady Blade roffelen in dat titelnummer een swingend medium tempo, Christopher Thomas bast daaromheen, een spaarzame steelgitaar geeft de melodie aan en op de achtergrond klinken ijle gitaarlijnen. Na het eerste couplet vallen nog een akoestische en een elektrische gitaar in plus Amos’ zoekende mondharmonica.
Al die elementen dienen zijn schorre, ingehouden zang, die tot en met de afsluitende solo op elektrische gitaar een onontkoombare weemoed oproept.
Ook in de volgende nummers hangt een spanning die niet wordt ingelost, dreigend in ‘Troubled man’ en ‘Counting down the days’ en melancholiek in ‘Her letter’.
De zorgvuldige productie van die songs bewijst dat Amos veel meer is een traditionele bluesman. Het stereotiep rockende, enthousiaste vijfde nummer en de traditionele rhythm and blues van het zesde zijn echter wel goed genoeg om een zaal mee plat te spelen, maar roepen niet het mysterie op van die eerste vier songs.
Dat geldt wel weer voor de ballad ‘The pity and the pain’, die wordt gedragen door gitaren en toetsen. Net als in het erop volgende ‘Albion blues’ is het geluid daar organisch, terwijl in de productie duidelijke keuzes zijn gemaakt om die vanzelfsprekend klinkende sound te bereiken.
In ’27 dollars’ pakken Amos en zijn spreekwoordelijke broers dan nog eens ongecompliceerd uit, terwijl afsluiter ‘Keep the faith, have some fun’ wordt bepaald door de swingende Mudbug Brass Band uit New Orleans.
Die tweeslachtigheid maakt dit een album met klassieke nummers, maar geen klassiek album.
***1/2