Kismet Records KIS1011
overtuigende staalkaart.
Alsof chanteuse Dayna Kurtz nog niet genoeg indruk maakte met covers op haar twee ‘Secret canon’-albums, formeerde ze al een aantal jaren geleden de Broadsides om met deze gelouterde New Orleans-veteranen ook een mix van eigen songs en vaak obscure nummers van anderen te kunnen zingen.
Drummer Carlo Nuccio, bassist James Singleton, toetsenist Glenn Hartman en opnieuw gitarist Robert Maché sleuren swingend aan de acht meest live in een club in New Orleans opgenomen songs, of het nu ballads zijn of de rauwe, rudimentaire rhythm ‘n’ blues van de snelle songs.
Nuccio verdeelt de stilte trefzeker in parten, zijn droge drums centraal in het geluid, terwijl Singleton’s bas zich daar knorrend en kreunend omheen kronkelt. Hartman en Maché ondersteunen, maar soleren ook: Harman dromerig, Maché bijtend en fel.
Toch dienen de vier Kurtz steeds, terwijl die zich opnieuw met schijnbaar gemak de woorden van anderen eigen maakt; de vijf covers klinken net zo goed alsof ze de emoties zelf heeft doorleefd als haar drie eigen songs.
Zij wisselt daarbij klein zingen af met grootse uithalen met die doorrookte stem die uit duizenden herkenbaar is: vol verlangen verleidt zij in de langzame nummers waarin ze al jaren uitblinkt, terwijl ze ironisch knauwend van zich afbijt in de uptemposongs.
Dit vlekkeloze, maar korte optreden wordt nog afgemaakt door een toegift die werd opgenomen voor een Frans tv-station. Kurtz’ hartstochtelijke ballad ‘Dear Rachel Carson (If we lose New Orleans)’ is evenzeer een liefdesverklaring aan Kurtz’ woonplaats als aan de profetische woorden van schrijfster-wetenschapper Carson.
***1/2