De omschrijving die Mick Jagger geeft voor het schrijven van zijn memoires lijkt een klassieke paradox: ‘saai en verontrustend’.
Toch zegt hij het zo ervaren te hebben toen hij eraan begon, ergens in de jaren tachtig.
De enorme hoeveelheid geld die hij ervoor kreeg, was verleidelijk, maar hij vond het moeten beschrijven van zijn verleden bleek afsteken tegen het leven in het heden.
Hij vond het opschrijven van zijn herinneringen veeleisend: hij moest immers de emoties, vriendschappen, hoogte- en dieptepunten uit zijn verleden herbeleven.
Hij had er niet veel plezier in en gaf het voorschot vervolgens terug.
Intussen is uitgever John Blake al jaren van mening dat die memoires een meesterwerk vormen.
Blake beschrijft in een geestig en liefdevol stuk dat hij een manuscript van zo’n 75.000 woorden in een kluis heeft liggen dat hij heel graag wil uitgeven, maar dat hij daarvoor geen toestemming krijgt van het Stones-management:
https://www.spectator.co.uk/article/mick-jagger-s-lost-memoir
Eerdere berichten over Mick Jagger vind je in de categorie Nieuws.