Skipping Records SKIPCD 761
egodocument.
Rick Treffers’ eerste Engelstalige soloalbum is zijn elfde in totaal. De parttime in Spanje wonende zanger-gitarist zette er twaalf songs op, al telt de versie op de muziekstreamers er maar tien in een lovenswaardige poging álbums te verkopen.
Die nummers zijn in feite een logisch muzikaal vervolg op de songs die hij met zijn groep Mist opnam. Dat komt niet alleen door het meespelen van toetsenist-gitarist Ivar Vermeulen en bassist Jeroen Luttikhuis, maar ook door de manier waarop Treffers zijn songs opbouwt: hij stapelt lagen weemoedige toetsen op tokkelende gitaren en zingt daar melancholiek overheen.
Het geluid is daardoor ingetogen en verstild, terwijl hij bovendien zowel muzikaal als tekstueel lustig citeert uit de Britse popgeschiedenis van de jaren zestig en zeventig.
Dat maakt dat zijn sprookjesachtige songs zowel nieuw als vertrouwd klinken, maar een belangrijk verschil met Treffers’ nummers voor Mist is het relatieve optimisme dat zijn nieuwe songs kenmerkt: hij lijkt in Spanje gemoedsrust gevonden te hebben. Daarbij koestert hij de muziek en het optimisme van zijn jeugd. Ook maakt hij de balans op: hij bekent dat hij zichzelf tot nu toe alleen in zijn songs probleemloos kon geven, maar geen tijd meer te verliezen heeft.
Zo zijn zijn sprookjesachtige, gefluisterde popnummers inhoudelijk toch de teksten van een singer-songwriter, al moet je daar eens te meer goed voor willen luisteren en geeft hij zich onder die muzikale lagen toch bloot. Dat Treffers’ portret alleen heftig vervormd in het boekje van het album te zien is, is dan ook logisch.
***1/2
Eerdere berichten over Rick Treffers vind je in de categorieën Nieuws, Popmuziek op radio, tv en internet, Kippenvel’s Live-optredens en Concerttips.
De recensies van Treffers’ roman ‘Ik wou dat ik jouw leven had’ vind je in de categorie Muziekboeken, de recensie van ‘Het heeft niets met jou te maken’ in de categorie Recensies rock en de recensie van ‘Prettige vooruitzichten’ in de categorie Recensies singer-songwriter.