Singer-songwriter Bram Vermeulen zou op woensdag 13 oktober 75 zijn geworden, maar overleed op 4september 2004 in zijn vakantiehuis in Italië aan een hartstilstand.
Ik hoorde het nieuws toen ik vlak voor zes uur ‘s avonds de radio aanzette: Radio 1 had een ingelast bericht van een hoorbaar overstuur zijnde presentatrice die Vermeulens overlijden eerder die dag meedeelde.
Ook ik was geschokt, want ik was een fan van Vermeulens solowerk, waarbij hij hij muzikaal en tekstueel vaak de perfectie bereikte: muzikaal drong hij zijn ‘liederen’, zoals hij ze noemde, steeds verder terug tot het essentiële en dus werden ze steeds minder opgesmukt. Daardoor kwam er steeds meer nadruk te liggen op zijn autobiografische, vaak niets en niemand ontziende teksten.
Die stelden vaak essentiële vragen aan mij en dus ook aan de anderen die hem beluisterden en ik schrok soms terug voor de antwoorden die je daarop wel moest geven: Vermeulen schopte je een geweten, of hij nu zong om een verlopen schoonheid die zich weggeeft aan om het even welke man haar wil ( ‘Doodlopende straat’), over niet willen dat heftige emoties afzwakken (‘De beuk erin I’), over het wonder van de liefde (‘Vertel me van de liefde’ en ‘Laat dit nooit overgaan’ bijvoorbeeld) of over afstomping voor het leed van anderen (‘Ik voel niets’).
In Kippenvel zijn we hem blijven draaien, natuurlijk, maar dat doe je ook weer niet elke week en dus veel te weinig.
Dat alleen al is reden om vanavond lang bij zijn songs stil te staan, maar ook verschijnt een keuze uit de dagboeken die hij bijhield van 1984 tot zijn dood in 2004.
Die selectie is gemaakt door Just Enschedé, de man die ooit manager van Neerlands Hoop was:
https://www.singeluitgeverijen.nl/nijgh-van-ditmar/boek/het-eeuwig-jongenshart/
Op vrijdag 1 oktober besteedde Radio 1’s ‘De Nieuws BV’ van BNNVARA aandacht aan Bram Vermeulen met gasten als Paul de Munnik, Vermeulens dochters Katarina en Tamara en met Just Enschedé: