Onterecht onontdekt gebleven.
Deze cd bevat de 20 nummers van Wilsons debuut-lp uit 1975 en de opvolger van een jaar later. Oorspronkelijk kwamen ze uit op Monument en er zijn overeenkomsten tussen Wilson en Tony Joe White, die ook op dat label debuteerde.
In de rug gedekt door sessiemuzikanten die ook bij J.J. Cale speelden, bezingt Wilson met een donkere bariton soulful swingend bijvoorbeeld de kerkdiensten in de kleine plattelandskerkjes die zijn vader ook na hun verhuizing naar de stad bijwoonde en hoe hij als American football-talent een beurs voor de universiteit kreeg, maar liever achter de meisjes aanzat.
Veel van zijn nummers zijn duidelijk door de funk geïnspireerd en als blazers opduiken, is in hun gelaagde spel New Orleans niet veraf; daarnaast zingt Wilson op akoestische gitaar gebaseerde, melancholieke ballads, sommige met country-invloeden. Als daarbij een enkele keer strijkers worden gebruikt, is te horen dat ze in de jaren zeventig zijn opgenomen, maar voor het overige is zijn muziek tijdloos.
In de uitgebreide liner notes staat waarom CBS, eigenaar van Monument, de lp’s nooit in Europa uitbracht en dat hij na zijn vierde lp in 1979 stopte met opnemen. Hij moest te veel concessies doen en concentreerde zich tot de dag van vandaag op optreden. Nu zou hij opnieuw in de studio gezeten hebben, maar dan solo. Het is te hopen dat die opnamen wèl gereleased worden.
****
Gepubliceerd in Heaven no. 16, januari/februari 2002/no. 1
Een recensie van de cd Larry Jon Wilson en een necrologie van Larry Jon Wilson vind je elders op deze site.