Rude Girl Records RGR101
onverwachte toegift.
De twaalf songs op singer-songwriter Janis Ian’s laatste album vormen het sluitstuk van de derde fase van een carrière van 55 jaar. Ian was eerst een maatschappelijk betrokken wonderkind, evolueerde tot introspectieve singer-songwriter, verdwaalde muzikaal en verkoos een daaropvolgende stilte van tien jaar.
Vanaf ‘Breaking silence’ (1993) ging ze echter opnieuw geen thema uit de weg, of het het huiselijk geweld was waaraan haar ex-man haar blootstelde, haar coming-out als lesbische vrouw, discriminatie, armoede of de politieke koers van de VS. Dat doet ze na vijftien jaar geen album meer te hebben gemaakt opnieuw in meestal zeer bescheiden geïnstrumenteerde nummers, waarin ze persoonlijke verhalen vertelt van waarachter die thema’s je tegemoet grijnzen.
Die songs zijn de beste:
‘Stranger’ tipt het lot aan van een immigrant die weer wordt gedeporteerd en ‘Dancing with the dark’ is een gebed om verlossing, terwijl in ‘Dark Side of the Sun’ de nog steeds door grootheidswaan bevangen Lucifer zijn lot overdenkt.
Zelf beschouwt Ian dit laatste album als haar beste, met louter goede songs en uitgebalanceerde teksten zonder stoplappen. Toch valt daar wel iets op af te dingen:
‘Resist’ heeft niet alleen een activistische zwart-wittekst die de werkelijkheid van nu versimpelt, maar ook een melodie die twee abrupte wijzigingen niet overleeft. Dergelijke onlogische muzikale veranderingen heeft ook de idealistische slotsong ‘Better Times Will Come’. Die leiden af van de inhoud, net als de klassiek Ierse invloeden van ‘Swannanoa’.
Die verbrokkeling is overigens even kenmerkend voor Ian’s vorige albums als die prachtig intieme nummers, waarin zij op voor haar kenmerkende akkoorden haar eigen leven samenvat en Nina Simone eer bewijst.
***1/2
Eerdere berichten over Janis Ian vind je in de categorieën Nieuws en Concerttips.
Recensies van haar voorgaande album ‘Folk is the New Black’ en van een hele serie reissues vind je in de categorie Recensies singer-songwriter.