Howlin Chicken Records HCR018
overrompelend
De Raamdonkveerse Merel van de Veer is een singer-songwriter en slidegitariste die eerder speelde in VUIG. Beïnvloed door Rory Gallagher, Rory Brock en Brother Dege besloot zij solo te gaan en haar eigen nummers te schrijven.
Via de ‘Escape from the Studio’-wedstrijd van het Sittardse poppodium Volt schopte Van de Keer het tot opener voor de laatste act. Dat moet al een beloning voor haar zijn geweest, maar het contact met Joost Verbraak en Jan van Bijnen daarna nog meer.
De twee waren terecht onder de indruk van haar en namen deze zes songs van haar solodebuut met haar op. Dat deden ze in de hal van het gebouw waar Van de Keer woont én waar ze ze schreef. Het zorgt voor
een natuurlijk klinkende galm, waarin producer Verbraak zijn piano, wurlitzer en soundscapes ondergeschikt maakte aan Van de Keers gitaar, zang én basdrum en Van Bijnen dienend baste in songs die ze met een slide speelt op een resonatorgitaar.
Van de Keer combineert zo deltablues met americana en doet dat muzikaal en tekstueel met een enorme intensiteit. Toch schrijft ze afgeronde songs die thematisch met elkaar verbonden lijken: ze bezingt in metaforen haar zoektocht naar zichzelf en naar de vervulling die de liefde brengen kan.
Haar vertwijfeling bereikt een hoogtepunt in het een na laatste, instrumentale ‘Phoenix’. Niet alleen de titel duidt op een catharsis, de explosief gespeelde, steeds verder ontsporende riff doet dat ook. In slotnummer ‘Will You Still Love Me’ is haar verdriet nog steeds hoorbaar, maar stelt ze toch de vraag waar het om draait.
Van de Keer maakte zo een debuut dat nog naklinkt als de speeltijd voorbij is.
****