in de spotlights
Harry Hendriks is al decennia de gitarist in Tip Jar, de groep van Bart de Win en Arianne Knegt, en daarvoor in De Win’s Simple Life en bij Gerard Maasakkers en in al die groepen een steunpilaar.
In hun nummers speelt hij dienend en dienstig, maar hij debuteerde onder eigen naam als singer-songwriter in 2019 met het Engelstalige album ‘About Time’, waarop hij twaalf eigen songs zette. Daarin combineerde hij swingende uptemposongs met ingehouden ballads die regelmatig folk- of jazzinvloeden hadden.
Die songs, gespeeld met drummer Arthur Lijten, bassist Guus Bakker en toetsenist Mike Roelofs en incidentele blazers Jan Peels, Roy Hoffmans en Ton Hazenberg plus een aantal keren strijkers, vormden een intrigerend en veelzijdig geheel waarin Hendriks de sfeer bepaalde met zijn gitaar en zang.
Datzelfde geldt nog sterker voor de zestien songs op zijn recent uitgekomen Nederlandstalige opvolger ‘Zondagskind’. Daarvan zijn er acht nieuw en drie zijn interessante Nederlandse versies van songs van ‘About Time’: ‘Ik ben weg’ (‘I Am Gone’), ‘Van de wijs’ (‘Slow Down’) en ‘Slaap vannacht’ (‘Sleep Tonight’). Ook voegde Hendriks het titelnummer van de ep ‘Alle Tijd’ uit 2019 toe, plus als bonusnummers ook de drie andere ervan: ‘Handen’, ‘Niet Oké’ en ‘Weten hoe het was’.
Opnieuw
nam hij ze op met Lijten en Roelofs als begeleiders, aangevuld met Eric Coenen (bas en achtergrondzang), Lotte Slangen (zang) en soms de lyrische lijnen spelende saxofonist Daniël Daemen.
Hendriks blijkt in zijn nummers eens te meer een zondagskind, al laat hij in het titelnummer doorschemeren dat zijn beheersing hem niet is komen aanwaaien. Hij laat echter opnieuw zijn moeiteloze muzikale talent horen, want hij schreef ballads die elementen uit singer-songwriter of jazz bevatten en uptemposongs die licht rocken, maar ook een die succesvol naar Zuid-Amerika knipoogt.
Ze worden door zijn musici even kundig als enthousiast gespeeld in een heldere productie en zijn daarmee een feest om naar te luisteren, of dat nu de ballads zijn (‘Als water’, ‘De dag waarop ik weg zou gaan’ of ‘Einde van de wereld’), het rockende ‘Ik ben weg’ of het swingende ‘Einde van de wereld’, met alweer een glansrol voor Daemen.
In zijn teksten betoont Hendriks zich even bedachtzaam als uitgesproken: hij maakt herkenbaar de fictieve balans op van zijn liefde en van zijn leven en zingt ook indringend over gemis, vriendschap en liefde, inclusief het ontroerende ‘Slaap vannacht’.
Hendriks bewijst zo opnieuw een geïnspireerd vakman te zijn die op zijn soloalbums terecht de hoofdrol opeist.
****
De albums van Harry Hendriks zijn verkrijgbaar via zijn website.