Weemoedig sieraad.
Net als zijn debuut Songs Of Leaving, nam Vlaming Geert Maris zijn tweede cd in eigen beheer op en bracht hem voor distributie onder bij Münich. Dat stelt hem in staat in tien nummers van in totaal 36 minuten opnieuw zonder concessies zijn verstilde wereld te bezingen, waarin qua mentaliteit de geest van de op het boekje geciteerde Nick Drake rondwaart.
Zijn zorgvuldig opgebouwde, door hem vrijwel geheel solo gespeelde popsongs (gitaar, piano, Fender Rhodes, orgel en bas) zijn tegelijk intiem én catchy. Met drummer/percussionist Serge Rimat en enkele incidentele gastbijdragen staat de stemmige muziek altijd in het teken van het gevoel dat Maris wil overbrengen, al swingen enkele nummers onderhuids door een tegendraads ritme. Daarover zweeft Maris’ melancholieke zang, terwijl Pascale Dereeper in drie nummers opnieuw zorgt voor een heldere, contrasterende tweede stem, die die nummers van een extra laag voorziet.
Maris houdt in zijn songs de onderhuids aanwezige spanning schijnbaar moeiteloos vast: hoewel elk volgende nummer muzikaal logisch lijkt voort te vloeien uit het vorige, legt hij daarbinnen toch voldoende verschillende accenten om telkens een eigen sfeer te creëren.
Drake’s citaat over “stories with reason and rhyme’ uit Saturday Sun is thematisch voor de inhoud van Maris’ impressionistische, maar hoorbaar gemeende teksten, waarin verlies en hoop naadloos in elkaar overgaan. Hij toont zich daarin een volbloed romanticus: koppig verlangend naar beter creëert hij zo een klein meesterwerk.
***1/2
Geplaatst in Heaven no. 29, maart-april 2004/no. 2