Clarence ‘Frogman’ Henry is op zondag 7 april overleden aan een niet nader bekend gemaakte oorzaak, al was bekend dat zijn gezondheid de laatste jaren achteruit ging en hij recent een operatie had ondergaan. Hij was 87 jaar.
Henry had zijn eerste hit met ‘Ain’t Got No Home’, maar 1961 had hij zijn grootste hit met , zijn versie van ‘(I Don’t Know Why) But I Do’.
In 1964 was hij het voorprogramma van de Beatles tijdens hun Noord-Amerikaanse tournee.
Henry speelde piano en trombone en was in de vroege jaren vijftig lid van vergeten groepen als Bobby Mitchell and the Toppers en Eddie Smith and His Chiefs.
Aan het eind van een lang en uitputtend concert met die laatste groep begon Henry improviserend aan wat zou uitgroeien tot ‘Ain’t Got No Home’: ‘I just hit a riff on the piano. I kept it. It stayed in mind.’
Het onvolprezen New Orleans-tijdschrift ‘Offbeat’ zette een lang interview met Henry over zijn carrière opnieuw online.
Het is vollediger en mooier dan welke necrologie dan ooit, maar daarin komt niet zijn kikkergeluid ter sprake: Henry creëerde dat door in te ademen terwijl hij zong. Dat deed hij al op de middelbare school om zo meisjes te plagen.
Dit is overigens geen irrelevant detail, want Henry trouwde zeven keer en dat is ook objectief gezien een indrukwekkend aantal keren.
Zijn levensloop deed hij verder zelf uit de doeken: