UGM08
twee schelven hooi
De in Florence geboren maar in Austin, Texas wonende singer-songwriter Giulia Millanta sneed de muzikale banden met geboorteland Italië nooit helemaal door: haar albums ‘Moonbeam Parade’ (2016) en ‘Tomorrow Is a Bird’ (2018) waren helemaal Engelstalig, terwijl ze op ‘The Funambulist (Songs from the High Wire)’ (2014) en ‘Conversation with a Ghost’ (2020) sommige songs geheel of gedeeltelijk in het Italiaans zong.
Toch overheerste op al die albums de rootsmuziek, terwijl Millanta zich ook steeds meer een tekstschrijver van klasse toonde in autobiografische teksten vol verlies, verlangen en verliefdheid, liefde en lust.
In de tien nummers op haar negende album haalt ze de banden met haar geboorteland aan: ze nam ze in Italië op met drummer Diego Sapignoli, contrabassist Danilo Gallo, gitarist-toetsenist en producer Don Antonio en een Italiaanse violist, cellist en gitarist. Vijf van de songs zong ze ook helemaal of deels in haar moedertaal.
Door dat aantal zijn die nummers een bepalende factor en benadrukken ze ook het contrast met haar Engelse songs:
hoewel de muziek in veel nummers minimaal en rootsy is met invloeden uit blues en dissonante loopjes, schept het Italiaans afstand. In combinatie met de incidentele strijkers en de misschien onterechte oppervlakkige reputatie die Italiaanse popmuziek hier heeft, klinken ze eerder soepel en zomers dan rootsy. Daardoor is het moeilijk je erin in te leven (‘Fatale’, ‘Luna, La Follia’ ‘Chiar di Luna’ en ‘Luna Lo Sa’).
Dat is anders met die in het Engels, want daar roept de ruimtelijk gespeelde, soms onheil voorspellende muziek samen met Millanta’s stem vol spijt en verleiding een sterke sfeer op (‘Sin Eater’ met subtiele Ennio Moricone-citaten, ‘ Stormy Night in Paradise’ en ‘Love Is a Sadness Machine’).
Misschien wordt Millanta door dit album in Italië een grote, maar hier klinkt het vooral als een onvervulde belofte.
***
Eerdere berichten over Giulia Millanta vind je in de categorieën nieuws en concerttips.
Mijn recensie van haar ‘Woman on the Moon’ vind je in de categorie recensies roots.