Op 21 juni komt van Joni Mitchell ‘The Asylum Albums (1976-1980)’uit.
Dat is inderdaad precies wat de titel beloofd: Mithell’s meesterwerk ‘Hejira’ (1976), ‘Don Juan’s Reckless Daughter’, het dubbelalbum waarop haar ambities met haar op de loop gingen en dat dus teleurstelde ondanks een aantal prachtnummers, ‘Mingus’, haar alleen voor jazzpuristen beluisterbare samenwerking met bassist Charles Mingus’ en haar livedubbelalbum ‘Shadows and Light’ (1980).
De albums zijn voor deze box geremastered door grootheid Bernie Grundman, maar extra songs bevatten ze niet.
Wel zijn er lines notes geschreven door Meryl Streep. Die schrijft onder meer: ‘It’s not just the artifact – music and lyrics – that Joni gives us. Her artistry leaves us, ourselves, changed. She has shifted things around inside us. And that’s how artists change the world.’
Dat geldt zeker voor het zeer introspectieve ‘Hejira’, Mitchell’s autobiografische en introspectieve verslag van een zwerftocht per auto door de VS, waarbij zij niet zo zeer op weg was naar een bestemming, als wel naar zichzelf zocht.
Ik wacht dus liever op deel 4 van de Archives Series, want die box komt ook dit jaar een keer uit en daarop zullen wel allerlei andere versies staan, liveopnamen en misschien ook wel niet eerder uitgebrachte songs.
‘Hejira’-opener ‘Coyote’ met de onvolprezen Jaco Pastorius op fretloze bas als Mitchell’s gesprekspartner is inmiddels al te beluisteren in de geremasterde versie:
www.youtube.com/watch?v=Oiuh-Y4Vfj0&t=5s
Eerdere berichten over Joni Mitchell vind je in de categorieën nieuws, rootsmuziek op radio, tv en internet, muziekboeken en muziekbladen.
Mijn recensie van ‘Joni Mitchell – Archives Volume 3, the Asylum Years (1972-1975)’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.