Introspectieve countryblues.
Op zijn zevende cd zingt en speelt zanger/gitarist Brian Kramer solo elf eigen composities. Hij schreef nieuwe songs voor dit doel, maar nam er ook een aantal op die al jaren op de plank lagen of die nooit echt af kwamen.
In de studio liet hij zich zo veel mogelijk leiden door zijn gevoel. Hij gaf in voorkomende gevallen dan ook de voorkeur aan de sfeer boven een perfecte uitvoering.
Voorzien van gitaren als een Gibson J-50 uit 1955 en een National Steel Triolian uit 1930 nam hij de songs steeds in één take op.
Daardoor ademen ze ruimte, terwijl ze door zijn intense, vaak emotionele spel en idem gezongen persoonlijke teksten nergens de indruk wekken dat er iets aan ontbreekt. Zo wordt deze door Kramer met minimale middelen gemaakte zevende solo-cd een hoogtepunt in zijn carrière.
***1/2
Geplaatst op www.popmagazineheaven.nl bij nummer 68, september-oktober 2002/no.5