Suburban Records 8 716059 018645
zijn eigen stem
Roel Spanjers bracht zijn eerste, even rootsy als sfeervolle soloalbum uit in 2006 onder de naam Birdcatcher, hoewel hij toen al actief was in de Sunset Travelers.
Sindsdien werd hij als toetsenist en pianist steeds groter, maar hij speelde voortdurend voor anderen: voor Amerikaanse rootsartiesten op Europese tournees, maar ook onder anderen bij JW Roy, Normaal, Ricky Koole, Fréderique Spigt en de zwarte rhythm-and-blueszanger Malford Milligan in de door Jack Hustinx geformeerde The Southern Aces.
Met Spigt en Milligan schreef hij nummers voor ‘The Road’ (2017) en ‘I Was A Witness’ (2021), maar solo nam hij sinds 2006 niet meer op.
De tien songs op ‘II’ zijn dus een verrassing en duidelijk een vervolg op zijn debuut. Niet alleen komt het album uit onder dezelfde artiestennaam, ook is deze hoes duidelijk verwant aan die vorige. Bovendien speelt Spanjers net als op zijn eerste veel verschillende toetseninstrumenten en zingt hij met zijn kenmerkende, vaak hoge stem negen door hem geschreven songs en een die hij schreef met gitarist Eric van Dijsseldonk.
De laatste speelt in alle nummers allerlei sfeerbepalende gitaren en soms verder bas en drums. Co-producer Gabriël Peeters doet dat eveneens: Spanjers werkte op zijn eerste Birdcatcher-album ook al met deze vaste waarden uit de Nederlandse rootsscene.
Verder doen bassisten Arwen Linnemann, Nico Heijlijgers (destijds lid van de Sunset Travelers) en Bart Wijtman (Ocobar) incidenteel mee, net als saxofonist Joppe Bestevaar en trombonist Peter Delannoye drie keer, achtergrondzangeressen Simone Roerade en Marjorie Pelgrim twee keer en steelgitarist Stefan Wolfs een keer. Milligan zingt hartstochtelijk mee op ‘Your Pain Is My Pain’, een song die in het verlengde ligt van de thematiek op zijn indrukwekkende album ‘I Was A Witness’.
Muzikaal zwerft Spanjers vooral door het zuiden van de VS met invloeden uit
rhythm-and-blues, soul, eenmaal country, New Orleans-funk en de door The Band uitgevonden, destijds nog naamloze americana. Aan die genres geeft hij ook deze keer een heel eigen draai in een extreem heldere productie.
Spanjers’ songs zijn muzikaal rijk: hij schrijft originele melodieën vol onverwachte, maar onontkoombare wendingen. Ze openen zich gaandeweg door een tempo-overgang of de abrupte toevoeging van instrumenten, waardoor hij lagen aan de muziek toevoegt.
In zijn steeds statige ballads zingt hij persoonlijk getinte teksten, maar vier keer levert hij commentaar op onze moderne wereld vol steeds diametraler tegenover elkaar staande meningen. In die dwars swingende songs verpakt hij zijn onrust ook in de muziek.
Opvallend zijn verder een misschien onbedoelde verwijzing naar ‘Psycho Killer’ van Talking Heads in de aanloop naar het refrein van ‘Falling Short’ en de verwante thema’s ‘halcyon’ en ‘kingfish’ in twee elkaar op elkaar volgende nummers. ‘halcyon’ kan immers zowel ‘voorbij geluk’ als ‘ijsvogel’ betekenen. ‘kingfish’ is daarvan de Engelse vertaling en het kan bijna geen toeval zijn dat het ook de bijnaam was van Huey P. Long, in de jaren dertig van de vorige eeuw de controversiële, even socialistische als populistische gouverneur en senator van Spanjers geliefde Louisiana.
Spanjers eert en vernieuwt zo zijn muzikale roots opnieuw op een even eigenzinnige als originele manier.
****
Eerdere berichten over Roel Spanjers vind je in de categorieën nieuws en concerttips.
Mijn recensies van ‘Birdcatcher’, ‘The Road’ en ‘I Was a Witness’ vind je in de categorie recensies roots.