Muddy Track MT202402
persoonlijke traditie
De Nederlandse singer-songwriter Dennis Kolen zat ooit in Wyatt, maar maakt al sinds 2005 soloalbums. Dat doet hij vaak buiten het licht de spotlights, maar hij hanteert een strak tempo: deze dertien songs zijn zijn negentiende (!) sinds zijn solodebuut ‘The Jinx’ (2005).
Ditt is een alle opzichten klassiek soloalbum, want Kolen schreef, speelde, zong en produceerde alle nummers alleen. Centraal daarin staan naast zijn stem zijn akoestische gitaren, maar hij zorgt voor afwisseling door sommige nummers klein te houden en andere iets steviger aan te zetten met bas en drums. Ook die zijn overheersend akoestisch, want een elektrische gitaar is alleen een enkele keer te horen als accent.
Kolen dubde verschillende gitaarpartijen in die elkaar aanvullen, net als gelaagde koortjes achter zijn leadzang. Samen met zijn gevoel voor vloeiende melodieën zorgt hij zo voor een geluid dat even rijk is als open. Dat heeft invloeden van
singer-songwriters uit de hoogtijdagen van dat genre en van folk, maar ook van klassieke pop. Zo refereert de titel van ‘Carry Me’ net als de slepende harmonieën erin aan Crosby & Nash, het inleidende gitaarloopje zowel aan James Taylor’s ‘You’ve Got A Friend’ als aan diens ‘Fire and Rain’ en de zanglijn en de melodieuze bas aan The Beatles.
Kolen is echter vooral zichzelf in bedachtzame teksten waarin hij de balans opmaakt van de jaren die achter hem liggen en de liefde die verloren ging. Veel songs gaan over een gedwongen afscheid, maar toch doorgaan, al is de richting waarin niet duidelijk. In zijn songs weet Kolen echter heel goed waar hij heen wil.
****
Mijn recensies van ‘Wilderness’ en ‘The Years of DK’ vind je in de categorie singer-songwriter.
Andere berichten over Dennis Kolen vind je in de categorieën nieuws, concerttips en rootsmuziek op radio, tv en internet.