Heilig vuur.
Ondanks drie covers van bekende songs zijn het haar zeven eigen songs die opvallen op Rain Perry’s derde cd. De wel erg onalledaags getitelde opener The Compartmentalized Thing is een slim gestructureerd, swingend nummer over je emoties verkopen op podia, compleet met verrassende rockgitaar en aanstekelijke blazers. Perry fraseert verlangend om de maat heen in een hoorbare mix van ongeloof en verlangen. Het is een kenmerkend voorbeeld van haar evocatieve zang, ook hoorbaar in haar andere songs met invloeden uit folk, soul, rhythm ‘n’ blues en rock. Bob Seger’s klassieker Till It Shines biedt haar talent die ruimte niet, al zingt ze hem gemeend.
In Red Green White Blue bezingt ze hoe ze de schoonheid van een vallei wil vangen in een refrein, maar haar slepende zang roept die ook al op in de coupletten boven een mid-tempo melodie met een loom solerende fiddle.
In veel van haar andere songs zingt Perry uiterst soulvol, met als hoogtepunt haar rol als sensuele, gescheiden moeder met een afspraakje in So You’re The Muse. Ook door de spaarzaam gedoseerde orgel- en gitaarpartijen is die song vanaf het begin muzikaal spannend. Songs over een sectarische dominee en een geobsedeerde fan van Keanu Reeves zijn al even sterk, net als drie semi-akoestische ballads, waaronder Gaye’s Let’s Get It On. Ook die blijkt Perry sfeervol te kunnen zingen en zo bewijst ze een uiterst overtuigende zangeres te zijn.
***1/2
Gepubliceerd op www.popmagazineheaven.nl bij Heaven no. 71, maart-april 2011/no.71